บางคน ตอนรักก็รักหมดใจ แต่พอหมดรักเมื่อไหร่ ก็ไม่เหลือเยื่อใยของคนคุ้นเคย
“มึงรักกูจริงเหรอพลับ”
“รักสิ”
“แล้วยังรักอยู่เหรอ”
“รัก ไม่เคยไม่รัก”
“แล้วรู้ใช่ไหม ว่ากูหมั้นกับไอนานแล้ว”
“.....” มือบางสั่นระริกบนไหล่แกร่ง น้ำตาไหลออกมาเรื่อยๆ กับสิ่งที่เธอรู้ดี รู้มาตลอด
“ทุกอย่างเป็นเพราะมึง”
“ขอโทษ” คิดรู้สึกผิดเอ่ยเสียงแผ่ว รู้สึกผิดจนแทบกระอักในอก
“แล้วจะทำยังไงพลับ ตอนนี้มึงอยู่กับผัวคนอื่นอยู่”
“.....”
“เป็นเมียน้อยให้ฉันสิ เป็นจนกว่าเมียฉันจะฟื้น”
“.....” ร่างบางตรงหน้าไม่ได้ตอบอะไร พยายามเม้มปากกลั้นเสียงสะอื้น แต่น้ำตากลับไหลพรากออกมาราวกับเขื่อนแตก
แววตาสะท้อนความเจ็บปวดและขมขื่นอย่างเหลือหลาย มือไม้สั่นระริกจนน่าสงสาร
และ...
“พลับจะเป็นเมียน้อยให้พี่เว จะเป็นจนกว่าพี่เวจะไล่พลับ”
เปิดเรื่อง 01/05/2567
พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ 2537
Guest
