เขาไม่เคยได้รับความรัก จากพ่อแม่เลย เขามันเป็นลูกชัง ต่างจากพี่ชายที่เป็นลูกรัก...
(เนื้อหาในเรื่อง)
“พ่อมีเรื่องอะไร…”
เพี๊ยะ!!!
ยังไม่ทันที่จะได้ถามพ่อจบ ปรเมศหยัดตัวลุกฟาดฝ่ามือ ไปที่หน้าเขาอย่างแรง จนได้กลิ่นคาวเลือดที่มุมปาก
“พ่อตบผมทำไม”
“แกยังมีหน้ามาถามฉันอีกเหรอ แกไม่เห็นหัวพ่อแม่แกแล้วใช่ไหมห๊ะ ถึงได้พาผู้หญิงมามีอะไรกันในบ้าน”
“ผมไม่ได้ทำแบบนั้นสักหน่อย”
“แกไม่ต้องมาแก้ตัวไอ้ลูกเวร แกคิดว่าฉันกับแม่แกหูหนวกหรือไง ที่จะไม่ได้ยินเสียงผู้หญิงร้องออกมาจากห้องแกอะ ถ้าเขาท้องขึ้นมา แกจะรับผิดชอบไหวเหรอ ลำพังตัวเองยังเอาไม่รอดเลย เรียนก็ยังเรียนไม่จบ แกจะเอาปัญญาที่ไหนไปเลี้ยงเด็กห๊ะ ฉันบอกไว้ตรงนี้เลยนะ ว่าฉันกับแม่แกจะไม่ขอยุ่ง ทำกันเองก็ไปเลี้ยงกันเอาเอง!”
ลิขสิทธิ์
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 โดยห้ามนำส่วนหนึ่งส่วนใดของหนังสือเล่มนี้ไปลอกเลียนแบบ ทำสำเนาถ่ายเอกสารหรือนำไปเผยแพร่บนอินเตอร์เน็ต และเครือข่ายต่างๆ ไม่ว่าจะรูปแบบใดๆ นอกจากจะได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากทางเจ้าของสิทธิ์เท่านั้น
คำเตือน
เรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น เนื้อหาในเรื่องมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อายุต่ำกว่า 18 ปี ไม่ควรลอกเลียนแบบ
Guest
