“เปรี้ยง!”
เสียงฟ้าร้องลั่น มันหันไปมองห่าฝนที่กระหน่ำตกอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
พรวนหางยังคงฟาดกับที่นอน เจ้าตัวลุกขึ้นเหยียดกายอย่างขี้เกียจ
ก่อนกระโดดไปที่โต๊ะข้างระเบียง
มันมองท้องฟ้าที่มืดมิดพลางส่ายหางอย่างอารมณ์ดี
ฟ้าฟาดลงมาอีกครั้ง ไฟตก คนในห้องน้ำหวีดร้อง
เพียงเสี้ยวห้องก็กลับมาสว่างดังเดิม
เสียงบ่นหงุงหงิงลอยมาให้ได้ยิน
จึงหันไปมองประตูห้องน้ำที่ยังปิดอยู่
เจ้าธันวาไม่ได้รับสิทธ์ให้เข้าไปตอนดมิสาอาบน้ำ
เธอชอบแช่น้ำในอ่างจึงกลัวว่ามันจะผลัดตกลงไป
อีกอย่างหญิงสาวขี้เกียจด้วย ขนที่ฟูจึงยากที่จะเป่าให้แห้งได้
เจ้าธันวาหรี่ตาลงมองประตูห้องน้ำพลางยกขาหน้าขึ้นเลีย
‘เธอพูดเองนะว่าถ้าฉันเป็นคนจะขย่มให้ฟ้าเหลือง’