ถูกหลอกฟันแล้วทิ้งในวันนั้น ยังไม่เจ็บปวดเท่าถูกผลักไสในวันที่รู้ว่าท้อง ไอ่แว่นโง่งมที่มันเฝ้ารักเฝ้าดูแลลูกหมาของมันมาเป็นสิบๆ ปี กลายเป็นตัวตลกของใครบางคนคิดว่าเลี้ยงโกลเด้น ไง๋กลายเป็นหมาจิ้งจอกในร่างงูแว้งกัดเจ้าของเอง เจ็บปวดทั้งร่างกายทั้งจิตใจสูญเสียทุกอย่างแม้กระทั่งเจ้าก้อนทั้งสอง ติดอยู่บนรถเข็น ติดในโลกความมืดมิดเกือบสามปี รอยกรีดซ้ำแล้วซ้ำเล่าบนร่างกายเจ็บจนชาชิน คนคนหนึ่งต้องเจอเรื่องเลวร้ายมากมายขนาดนี้เลยหรือไง ในวันที่โลกเริ่มกลับมาสดใส กลับต้องวนมาเจอกัน หายไปห้าปี ทำไมไม่หายไปตลอดกาล ปล่อยกูไปมีเมียเหอะไอ่เวร กูศัลยกรรมมาเพื่อเป็นผัวคนอื่น ไม่ใช่กลับไปเป็นเมียมึง!
------------------------------
ถ้าวันนั้นเลือกที่จะรักตัวเองบ้างคงไม่เจ็บปางตายขนาดนี้กว่าเยียวยาร่างกายและหัวใจตัวเองได้เขาแทบไม่เหลือความเป็นคน คนนึงมอบทั้งชีวิตให้ อีกคนมองเป็นเพียงแค่เศษฝุ่น ครั้งหนึ่งเคยวิ่งตามขอเศษความรักแทบตาย พอตอนนี้เขาหยุดรักแล้ว ทำไมต้องวนกลับมาเจออยากได้ของที่หายกลับไปทำไม
ใบชา/คลาส (นายเอก)
--------------------------------
ต่อให้ไล่หรือผลักไสแค่ไหนก็ต้องอยู่ แม้ตัวตายวิญญาณก็ต้องอยู่ คิดจะหนีหายตายจากไปต่อให้เป็นวิญญาณก็จะไปกระชากกลับมา ไม่มีสิทธิหายและไม่มีสิทธิตาย
เจราฟ(พระเอก)
--------------------------------
ไม่โกรธ ไม่เกลียด แต่ไม่เอาแล้ว 5 ปี ที่หายไป ให้มันฝังกลบมันไว้แค่ในความทรงจำ
#ของหายอยากได้คืน
~~~~~~~~~~
สวัสดีนักอ่านทุกท่านค่ะ
นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายเรื่องแรกที่ไรท์ได้เขียนขึ้นมาหลังจากเป็นนักอ่านที่ซุ่มอยู่นานเลยอยากลองเขียนนิยายแนวที่ตัวเองอยากอ่านบ้างจากจิตนาการค่ะ อยากให้นักอ่านมาร่วมลุ้นและปูเส้นเรื่องด้วยกันค่ะ ในเรื่องนี้จะมีทั้งฟิลกู๊ด ดราม่า กาว ผสมกันอยู่ในนี้ค่ะ คอมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ
น้อมรับทุกคำติชมค่ะแต่อย่ารุนแรงมากนะคะ ไรท์ ใจบาง🥹🙏🏻🤏🏻
#ลงเรื่อยๆ ค่ะ
Guest
