ย้อนเวลาผูกชะตารัก (รุ่นลูกของเรื่องนางร้ายสื่อรัก)

‘สเน็ปปี้ กิวส์ ดาราสาวดาวรุ่งวัยยี่สิบเจ็ดปีสัญชาติอเมริกันดับอนาถในคอนโดสุดหรู’ ภาพจากกล้องวงจรปิดเห็นได้ชัดว่าเธอถูกแฟนคลับหนุ่มโรคจิตใช้ปืนจี้ในขณะที่เธอกำลังกดรหัสผ่านเพื่อเข้าห้องพักในเวลาสี่ทุ่ม ผู้เห็นเหตุการณ์และผู้ให้ปากคำกับตำรวจคือคู่รักที่อยู่ในห้องด้านข้าง ซึ่งออกมาจาก‘สเน็ปปี้ กิวส์ ดาราสาวดาวรุ่งวัยยี่สิบเจ็ดปีสัญชาติอเมริกันดับอนาถในคอนโดสุดหรู’ ภาพจากกล้องวงจรปิดเห็นได้ชัดว่าเธอถูกแฟนคลับหนุ่มโรคจิตใช้ปืนจี้ในขณะที่เธอกำลังกดรหัสผ่านเพื่อเข้าห้องพักในเวลาสี่ทุ่ม ผู้เห็นเหตุการณ์และผู้ให้ปากคำกับตำรวจคือคู่รักที่อยู่ในห้องด้านข้าง ซึ่งออกมาจากห้องในเวลาที่คนร้ายกำลังผลักดาราสาวเข้าไปด้านในก่อนจะล็อคประตูอย่างแน่นหนา จังหวะนั้นคู่รักหนุ่มสาวรีบเดินไปทุบประตูร้องเรียกแต่กลับไม่เป็นผล ฝ่ายหญิงจึงบอกแฟนหนุ่มให้โทรหา รปภ.ทันที 

           ๑-------------------------------๑

       แล้วภาพจากกล้องวงจรปิดก็แพร่ภาพตั้งแต่แรกเริ่มจนมีผู้คนมากมายพยายามเคาะประตูเข้าไปช่วยเหลือมากกว่าสิบคนก่อนที่ รปภ. จะมาถึงหลังจากผ่านไปได้ยี่สิบนาทีและไขกุญแจเข้าไป ที่ทุกคนเห็นคือสภาพห้องเละเทะจากการต่อสู้และแฟนคลับหนุ่มโรคจิตผู้ลงมือคนนั้นนั่งร้องไห้กอด ‘สเน็ปปี้ กิวส์’ เอาไว้ ตรงหน้าผากของเธอมีเลือดไหลอาบจนชุ่มเปรอะใบหน้าไปหมด คำพูดสุดท้ายที่ออกมาจากปากดาราสาวเจ้าของดวงตาสีเขียวมรกตคือ ‘ช่วย....ด้วย’ แล้วมือบางก็ร่วงหล่นลงกับพื้นพร้อมกับลมหายใจเฮือกสุดท้ายหมดลง

           “จะนั่งมองห้องของตัวเองอีกนานรึเปล่า?” ผู้ชายในชุดสีดำมีหนวดเต็มคางถามขึ้นมาจากด้านหลัง 

           “ไม่หรอก” เงาร่างเพรียวบางลุกขึ้นยืน “อย่างที่คุณว่า มองไปก็กลับไม่ได้อยู่ดี ป่ะ!!! จะพาไปไหนก็พาไปเถอะพร้อมแล้ว” 

           “ยังอาลัยอาวรณ์ใครหรืออยากจะบอกลาใครรึเปล่า?” เดินนำไปยังทิศทางที่มืดมิดคล้ายๆอุโมงค์ 

           “ไม่ล่ะ อยู่ตัวคนเดียว ตายคนเดียวอะไรๆก็บริจาคให้การกุศลจนหมดแล้วจะให้ไปลาใคร” สาวสวยในร่างโปร่งใสยักไหล่อย่างไม่แคร์

           “ก็ดี ถือว่าทำบุญใหญ่เลยนะนั่น” เดินนำมาถึงประตูห้าบานที่ปิดสนิท รอบด้านมืดมิดไม่มีคนเฝ้า “จริงๆแล้วก็ยังไม่ถึงเวลาตายของเธอหรอก จะเอาวิญญาณไปก่อนอายุไขก็เหลือเยอะเกินตั้งเจ็ดสิบกว่าปี จะทิ้งให้เป็นผีรอเกิดก็ไม่ถูกต้อง เห็นแก่ที่บริจาคทานเยอะ” ผายมือไปยังประตูสีดำสนิทห้าบาน “อยากจะเกิดใหม่แบบไหนก็เลือกเอาละกัน มีไปเกิดเป็นเด็กสองประตูไม่รู้ชายหรือหญิง ไปอยู่ในร่างคนอื่นอายุสิบหกสองประตูไม่รู้ชายรึหญิงและอีกอัน..ใช้กรรมสองปี” ยักไหล่ “เลือกเอาเองเพราะมันเป็นดวงชะตาของเธอล้วนๆ” 

           “ชะตาอะไรจะตายง่ายขนาดนี้ ไม่ใช่ว่าไปเกิดใหม่แล้วอายุยี่สิบเจ็ดปีก็ตายอีกนะ” 

           “ไม่หรอก” ผายมือไปที่ประตู 

           “ถ้าเลือกได้ใช้กรรมสองปีแล้วต้องมาเกิดใหม่ป่ะ”

           “ก็ต้องเกิดอยู่แล้วมันเป็นวัฏจักร”

           ดาราสาวส่ายหน้า “แต่ละอันไม่ดีสักอย่าง ไหนๆก็ไหนๆถ้าได้เกิดใหม่ก็ขอความทรงจำเก่าของตัวเองไปด้วยได้มั้ย?” ถามขึ้นมาลอยๆ

           “เอาไปทำอะไร ปกติก็ต้องลบอยู่แล้ว” คนมีหนวดงง

           “เอาไว้เปรียบเทียบนะสิ ว่าเกิดชาติไหนมันจะดีกว่ากันไม่แน่เกิดใหม่ครั้งนี้อาจจะมีพลังวิเศษก็ได้ใครจะรู้ อย่างน้อยด้วยอายุตอนนี้ความสงบนิ่งมันมีมากกว่าไงแต่ถ้าให้ไม่ได้ก็ไม่เป็นไรแค่เริ่มใหม่..ก็แค่นั้น”

           “หึ” ชายชุดดำผู้คุมวิญญาณหัวเราะ “พลังวิเศษน่ะมี แต่อยู่ที่ว่าจะเลือกถูกประตูรึเปล่าน่ะสิ” ดันหลัง “ไปได้แล้ว...ไปอยู่อีกเจ็ดสิบปีไม่แน่ชาติใหม่อายุยี่สิบเจ็ดอาจจะมีผัวก็ได้นะ” คนมีหนวดหัวเราะ

           “เหอะ” เดินไปตามแรงดันก่อนจะขืนตัวไว้ “ยังไม่ได้เลือก!!!”

           “ไม่ต้องเรื่องมากเอาห้องนี้ล่ะ” ผลัก!!! ผลักหลังวิญญาณดาราสาวเข้าห้องหมายเลขสี่พร้อมโบกมือบ๊ายบายและร้องตะโกนตามหลังวิญญาณที่ลอยคว้างอยู่ในนั้น “อย่าลืมหาผ้าปิดตาด้วย!!!” คำนั้นยังคงดังก้องอยู่ในโสตประสาทของ ‘สเน็ปปี้ กิวส์’  

    ๑--------------------------------๑ 

         “อุ..แว๊ๆๆๆๆ” อะไรล่ะเนี่ย...ได้เกิดเป็นเด็กเรอะ!