"ไม่จริงน่า...พี่เขยจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" แล้วเธอก็เดินตรงไปหาพร้อมยกมือขึ้นจับลูบหน้าของอีกฝ่าย
"ทำไมถึงอุ่น ไม่ใช่หรอกน่า เขาจะมาอยู่นี่ได้ยังไง พี่ตาก็กลับไปหาเขาแล้วนี่" แล้วเธอก็บีบจมูกโด่งของอีกฝ่ายยืนยัน
"มันเป็นไปได้ยังไง เราก็กลับมาบ้านเรานี่ ไม่ใช่บ้านที่เหมืองสักหน่อย" เธอมองดูรอบๆ ตัวเองก็ชัดเจนว่าเป็นห้องนอนตัวเอง แล้วทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ พอแน่ใจแล้วว่าเป็นสยามจริงก็ผละมือก้าวถอยห่างอย่างระวัง
"คุณมาได้ยังไง แล้วเข้ามาในห้องฉันได้ยังไง"
"ห้องไม่ได้ล็อกก็เปิดเข้ามา แล้วผู้ชายที่มาส่งน่ะใคร" เขาถามอย่างหึงหวง
"อ้อ...พี่ตะวันน่ะเหรอ" เธอตอบตรงๆ แล้วเดินไปล้มตัวลงนอนลงบนเตียง กางขากางแขนเต็มเตียง ไม่สนใจคนบุกรุกห้องตนในยามดึก
"สนิทกับมันมากแค่ไหน"
"อือ...น่ารำคาญ ถามอะไรก็ไม่รู้" เธอขยับพลิกตัวนอนคว่ำหน้า
"ตื่นมาคุยกันเดี๋ยวนี้ดา" สยามไม่เคยเป็นแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่กับผู้หญิงขี้โกหกคนนี้ เขากลับเดือดดาลทุกครั้งที่เป็นเรื่องของเธอ
"ค่อยคุยได้ไหม คนทำงานมาเหนื่อยๆ จะนอนพัก"
"ทำงานมาเหนื่อย งั้นเหรอ? เมาขนาดนี้ทำงานได้ที่ไหน" แล้วสยามก็จับร่างเล็กพลิกนอนหงายแล้วตัวเองก็ขึ้นคร่อมทับ
"อะไรเนี่ยพี่เขย"
"ฉันไม่ใช่พี่เขยเธอ ฉันเป็นผัวเธอ หรือลืมไปแล้วว่ามีฉันเป็นผัวน่ะดา อะ...อื้อ"