ไม่มีการรอคอยไหนไม่สิ้นสุด แต่ความคิดถึงนั้นไม่อาจจะเสื่อมคลาย แม้จะแหวกว่ายในความว่างเปล่า แต่ความคิดถึงนั้นยังทำงานต่อไป
ถึงคุณ...คนที่แสนดีในตอนต้น และเย็นชาในตอนท้าย
ถึงคุณ...คนที่สร้างความหวังให้เกิดขึ้นในใจผมแต่เพียงข้ามคืนกลับหลงลืมจนห่างหาย
ถึงคุณ...คนที่ทำให้ผมมีคุณค่า และสุดท้ายกลับเหยียบย่ำจนจมมิดลงผืนดิน
ถึงคุณ...คนที่ผมเผลอใจ แม้ตอนสุดท้ายจะรู้ตัว แต่ก็หักห้ามความรู้สึกนั้นไม่ทัน
ถึงคุณ...คนที่ผมรู้ว่าเอื้อมไคว่คว้าเอามาไม่ได้ แต่จิตใจอันแตกสลายนั้นยังคงโบยบินติดตามไปหาคุณ
ถึงคุณ...ที่ถึงแม้ผมจะรักสุดหัวใจ แต่ผมก็เจ็บปวดสุดขั้วหัวใจเช่นกัน
ถึงคุณ...
โปรดจงรับรู้เอาไว้ ฉันจะกอดความรักโง่เง่าที่มีให้คุณนี้ ไปจนนิจนิรันด์ เคียงข้างความทรมานนี้ฉันจจะจดจำว่าคุณคือผู้ที่สอนบทเรียนล้ำค่าที่สุดให้แก่ผม...
กระผมนั้นศรัทธาในตัวคุณนะ แต่ไม่ใช่ในฐานะคนที่รัก แต่เป็นผู้ให้บทเรียนอันแสนเจ็บปวดอย่างสุดซึ้งนี้แก่ผมต่างหาก
Guest
