เรื่องนี้มีดราม่าไม่เยอะส่วนใหญ่จะฟิลกู๊ดค่ะ
นางเอกสวยเลิศเชิ่ดหยิ่งอ่อยเก่ง อ่อยแบบไม่สนใคร พระเอกเล่นตัวปากร้ายแต่ก็เก่งแต่ปาก เอาจริง ๆ ก็ยอมตามใจยัยน้องทุกเรื่อง
พาคู่แสบพอกันมาแนะนำตัวจ้า
เอมมาลิน ลูกสาวท่านประธาน สวย รวย เหวี่ยง วีน เอาแต่ใจ แสบแบบขั้นสุด
ทินภัทร ลูกน้องคนสนิทของท่านประธาน หล่อสมาร์ททำงานเก่งเป็นที่ไว้ใจของเจ้านาย เล่นตัวเป็นที่สุด กวนประสาท ปากไว ชอบแกล้งลูกสาวเจ้านาย
สปอย 1
“คุณนี่มันปากดี น่า...”
“น่าอะไร!” หน้าสวยขึงขังโมโหที่เขาขึ้นเสียง
“น่าตบปาก พอใจยัง!” สายตาจ้องตาเขม็งก่อนจะเปิดประตูขึ้นรถ เอมมาลินหงุดหงิดรีบเปิดประตูอีกฝั่งแล้วขึ้นไปนั่งด้วย
“ฉันจะฟ้องคุณพ่อที่แกปากเสีย!”
“ลงไป!” เขาเสียงแข็งไม่พอใจ
“ไม่ ฉันไม่ชอบให้ใครเมินใส่” เธอส่งเสียงแว้ด ๆ น่ารำคาญอยู่ข้างหูเขาจนเขาหมดความอดทน เปิดประตูลงจากรถแล้วเดินอ้อมไปลากลูกสาวเจ้านายออกจากรถ
“นี่ไอ้บ้า ฉันเป็นลูกเจ้านายแกนะ!” เธอขืนตัวไม่ยอมยกมือคว้าเกาะเบาะแน่น
“ลงมา!” เขาจับแขนเรียวกระชากสุดแรงด้วยความโมโห
“โอ๊ย!เจ็บนะ ฉันให้คนรถกลับไปแล้วนายก็ไปส่งฉันที่บ้านก่อนสิ!” หน้าสวยจ้องมองขุ่นเคือง ทินภัทรถึงกับเท้าเอวพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินกลับมานั่งฝั่งคนขับหันมองลูกสาวเจ้านายตัวแสบ
“ห้ามทำเมินใส่ฉันอีก” เสียงหวานบ่นกระปอดกระแปดขยับตัวลงนั่งบนเบาะพลางลูบแขนขาวที่ขึ้นรอยนิ้วแดง
“ถ้ามีปัญญาก็ทำให้ผมสนใจคุณให้ได้สิ แต่ผมว่าคุณทำไม่ได้หรอกเพราะคุณมัน อ่อน”
สปอย 2
ทินภัทรเหลือบมองตกใจหน้าตาตื่นเมื่อเห็นเธอกำลังดึงกางเกงในลูกไม้ตัวจิ๋วออกมาจากเรียวขาขาว
“เอม!อย่าดื้อพี่เสียสมาธิ”
“ถ้าพี่ไม่เลื่อนงานเอมจะเดินเข้าไปในโรงงานแบบนี้” ขาเรียวเกี่ยวกางเกงชั้นในออกแล้วโยนไปบนตักแกร่งหน้าตาเฉย ทินภัทรสะดุ้งรีบขับรถจอดข้างทาง
“ใส่เดี๋ยวนี้!” หน้าหล่อเกรี้ยวกราดจ้องตาเขม็ง แต่ไม่ทำให้เธอรู้สึกหวาดกลัวเลยสักนิดกลับยกขาขาวขึ้นวางบนตักแกร่งถกกระโปรงขึ้นสูงถึงขาอ่อนแล้วจิกปลายนิ้วลงขาหนาจนเห็นใจกลางความสาวโผล่ใต้กระโปรง
“ใส่สิคะ” หน้าสวยเว้าวอนถูไถปลายนิ้วเท้าเบา ๆ กระตุ้นให้วาบหวาม นัยน์ตาคมเป็นประกายหายใจไม่ทั่วท้องไล่จ้องมองเรียวขาขาวอย่างหวั่นไหวกลืนน้ำลายหนืดข่มอารมณ์ไม่ให้ฟุ้งซ่านทั้งที่อยากใช้ปากลูบไล้เรียวขาขาวเนียนแทบคลั่ง
Guest
