นิยายใหม่
รักวินาทีสุดท้าย
by โมริน
“แก๋มจะทำหน้าที่เมียบนเตียงให้คุณเจตน์”
“ไม่ใช่แค่บนเตียง แต่ริมระเบียงก็ได้ถ้าเธอไม่ติด”
คำโปรย...
เพราะรักไม่ใช่คำตอบ เธอจึงต้องหอบหัวใจอันบอบช้ำเดินจากเขาไป
กว่าจะถึงวันนั้นที่รู้ใจว่าต้องการเธอกับลูกมากแค่ไหน
สายใยเลือดเนื้อเชื้อไขที่สร้างขึ้นมา...แม้แต่แววตาคู่นั้นก็ยังไม่แลปรารถนาให้เขาเป็นพ่อ
*******
“แก๋มท้องค่ะ”
กว่าเธอจะรวบรวมความกล้าเอ่ยบอกความจริงไปในที่สุด ก็ทำเอาหยดใส ๆ ที่กลั้นเอาไว้ในกระบอกตาที่ปวดไปทั้งเบ้าอย่างสุดชีวิตร่วงรินไหลอาบแก้มอย่างห้ามไม่อยู่
หญิงสาวหยุดสะอื้นข่มใจตัวเองให้เข้มแข็ง มองคนที่ยืนนิ่งอึ้งไม่พูดอะไรมาเป็นนาที
เขามองหยาดน้ำตาที่ยังเปื้อนแก้มของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็น ‘เมีย’ อย่างถูกต้องตามกฎหมาย เขาต้องการเธอเพียงร่างกาย ปราศจากหัวใจที่ไม่มีวันอยากจะได้ แม้แต่อีกหนึ่งชีวิตที่อยู่ในครรภ์ของเธอก็ตาม
เจตน์ฏณาสืบเท้าเข้าไปชิดใกล้ แต่ก็ยังรักษาระยะห่างเอาไว้ให้อีกคนต้องเจียมตัวว่าเธอเป็นได้มากแค่ไหน ชายหนุ่มยกหลังมือขึ้นไปไล้น้ำตาที่ยังหลงเหลือเปื้อนแก้มเอาไว้ให้เขาขัดใจจนหมดสิ้น
“ระหว่างมีลูก กับมีฉัน สิ่งไหนมันทำให้เธอเจ็บปวดใจมากกว่ากัน”
“ทำไมถามแบบนั้นคะ” เจตน์ฏณาลดมือลงมา
“ฉันจะได้รู้ไงว่าเธอต้องการอะไร ฉัน หรือว่า...ลูก ที่ไอ้คนเป็นพ่ออย่างฉันมันไม่ได้อยากให้เกิดมาตั้งแต่แรก”
เธอแทบไร้เรี่ยวแรงยืน ใจมันอยากจะงอเข่าแล้วล้มลงไปนั่งให้รู้แล้วรู้รอด หัวใจที่เคยเจ็บและสัมผัสได้แต่ความปวดร้าว วินาทีนี้ราวกับว่าสิ่งที่อัดอั้นและทนมามานานกำลังจะแตกสลายเป็นเสี่ยง ๆ
“แก๋มต้องการลูก” คนฟังได้แต่พยักหน้า ไม่ได้สะทกสะท้านแม้ในวันนี้เขาไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการแล้ว
“เธอคงรู้แล้วใช่ไหม ว่าจะต้องทำยังไง”
กาลเวลาพยักหน้า ปาดน้ำตาออกอย่างคนเข้มแข็ง เธอยอมสูญเสียอย่าง แต่จะไม่มีวันทิ้งลูกในท้องไปอย่างเด็ดขาด
“แก๋มตัดสินใจแล้วว่า จะออกไปจากชีวิตคุณเจตน์”
เจตน์ฏณารู้สึกถึงอาการวาบหวิวใจ พอกาลเวลาตัดสินใจจะออกไปใช้ชีวิตข้างนอกเขาก็บอกไม่ถูกเลยว่าวันข้างหน้าที่ไม่ได้เจอหน้ากันแล้วจะเป็นยังไง มันจะโหยหา พร่ำเพ้อ หรือว่าไม่รู้สึกอะไรเลยกันแน่
“ยังไงเสีย เด็กคนนั้นก็เกิดจากฉัน เธอจะพาเขาไปลำบากไม่ได้ ถ้าไม่อยากอยู่ที่นี่ ฉันก็จะหาที่อยู่ใหม่ให้...แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไปใช้ชีวิตได้ตามอำเภอใจ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องอยู่ในสายตาฉันเสมอ”
“เด็กคนนี้เกิดจากคุณ? ในเมื่อไม่ต้องการแก๋มกับลูก จะมาทำดีต่อกันทำไมคะ”
“เธอต้องเข้าใจว่า เขาต้องมีชีวิตที่ดี ดีกว่าเธอที่เป็นแม่... ฉันไม่ใช่คนใจมารที่จะทำร้ายเด็กตั้งแต่ยังไม่ลืมตาดูโลกหรอก”
เขามองหยาดน้ำตาที่เปื้อนแก้มของเธอ หยดแล้วหยดเล่าที่มันร่วงอาบลงมาทำหัวใจที่ด้านชาของเขาหวั่นไหว อยากจะเอื้อมมือไปเช็ด ปาดไล้น้ำตาออกให้เบา ๆ แต่เขาก็ทำได้แค่คิดและยั้งการกระทำเอาไว้เท่านั้น
“ฉันจะถามเป็นครั้งสุดท้าย เธอจะอยู่กับฉันที่นี่ หรือจะหอบลูกไปอยู่ข้างนอก”
“จบกันตรงนี้ มันดีกับแก๋มแล้วค่ะคุณเจตน์”
เขาพยักหน้า มองคนที่แววตามุ่งมั่นอยากจะไปจากที่นี่ให้ได้
“งั้นฉันจะให้เงินเธอไปตั้งตัวสักก้อน และจะให้ค่าเลี้ยงดูทุกเดือนจนกว่าเด็กคนนั้นจะบรรลุนิติภาวะ หรือไม่ก็จนกว่าเขาจะเติบโตพอและเลี้ยงดูตัวเองได้”
“ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้ค่ะ แก๋มก็จะหางานทำ น่าจะมีเงินเลี้ยงลูก”
“เธอยังเด็ก ยังต้องเรียนหนังสือ ยังขาดประสบการณ์ชีวิต การเลี้ยงชีวิตหนึ่งชีวิตมันไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ เลย เธอต้องพร้อมทั้งกาย ทั้งใจ พร้อมตั้งแต่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นแม่คน”
“วันนี้ไม่พร้อม แต่วันข้างหน้าแก๋มพร้อมแน่นอนค่ะ”
“งั้นก็ไปเก็บของ เธออยากไปไหนก็ไป ส่วนเรื่องเงินฉันจะให้ทนายเป็นฝ่ายจัดการให้ ถ้าเธอจะติดต่อฉันก็ติดต่อผ่านทนายได้เลย”
“ขอบคุณนะคะ สำหรับความหวังดี...แก๋มจะจำใส่หัวเอาไว้ว่าคุณเจตน์ดีกับเราสองแม่ลูกขนาดไหน และสัญญาว่าจะไม่บอกลูกว่าพ่อเขาเป็นใคร เราสองคนจะไม่ทำชีวิตคุณเจตน์เดือนร้อน เชื่อใจแก๋มได้เลย ทันทีที่ก้าวขาออกไป...ถ้าเจอแก๋มแล้วอายที่จะต้องทัก ก็ทำเหมือนว่าไม่รู้จักไปนะคะ แก๋มกับลูกจะไม่เป็นอะไรค่ะ”
“บอกเขาก็ได้ ว่าใครทำให้เขาเกิดมา” แม้แต่คำว่าพ่อ เขาก็ยังให้เจ้าตัวน้อยที่อยู่ในท้องของเธอไม่ได้ อย่างนี้เหรอจะให้ทนอยู่
“แก๋มมั่นใจ ว่าลูกจะไม่ถาม”
กาลเวลาค่อย ๆ เดินผ่านหน้าคนเลือดเย็นไป ผิดกับเขาที่ได้แต่ยืนนิ่งหน้าชา พอหันกลับมาแววตาคู่นั้นของเธอก็ไม่หันกลับมามองเขาอีกเลย
💕แนว💕
รักวินาทีสุดท้าย
โมริน
#สายหน่วง #สายโบ้ #รู้ตัวช้า #ชอบความดราม่าแซ่บ ๆ หันมาทางนี้เลยค่า
พระเอกคนนี้ไม่ได้แสนดี การันตีด้วยลีลา เอ๊ยยย ฝีปากค่า 555+
งานนี้ปากดุไม่พอแถมเอวก็ยังทำหน้าที่ได้ดีไม่น้อยไปกว่าปากนะคะ
ความดราม่า 35-40% (มีเลิฟซีน)
ฝากพี่เจตน์ น้องแก๋มด้วยนะคะ
ฝากติดตาม กดหัวใจ กดเข้าชั้นด้วยนะคะ
e-book เร็ว ๆ นี้ค่า
Guest
