เก่งจะเป็นของฟางคนเดียว

การขอโทษในวันที่สายเกินไป มันไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นเลย…

“ฟาง… พี่ขอแค่โอกาส”

ฟางมองหน้าผู้ชายที่เธอรัก

ใช่… เธอยังรักเขา

แต่เธอคิดมาดีแล้ว อยู่กันไปก็เหนื่อยเปล่า

ไม่ใช่ว่าเธอไม่เจ็บไม่เสียใจที่เลิกกับเขา แต่ฟางก็ไม่รู้ว่าเธอจะคบกับเขาต่อไปทำไมแล้ว…

**นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน มิได้มีเจตนาพาดพิงถึงบุคคลหรือสถานที่ใด ๆ ทั้งสิ้น

ทางผู้เขียนมิได้มีเจตนาจะทำความเสื่อมเสียให้แก่บุคคลหรืออาชีพใดๆ เนื้อหา มุมมองความคิดของตัวละครและตัวละครในนิยายทั้งหมด เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นเท่านั้น

บางเหตุการณ์และการกระทำของตัวละครมิสมควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง ทางผู้เขียนมิได้มีเจตนาชี้นำหรือชักชวนให้กระทำการใดๆ

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน**