สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่านที่รักของบานบุรีสีชมพูทุกท่าน ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ "ข้าจะปลูกผักแปลงนี้ให้งอกงามเอง" เรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่งที่มีเหตุให้ย้อนเวลาไปสู่ยุคจีนโบราณ โดยมีภารกิจต้องทำให้ผืนดินที่ปลูกอะไรก็ไม่เจริญเติบโตกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง เพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากการถูกกล่าวหาว่าเป็นตัวซวย โชคดีที่นางเอกของเรามีความรู้เรื่องเกษตรเกี่ยวกับการบำรุงดินอยู่พอสมควร จึงเอาตัวรอดได้ค่ะ เธอจะใช้วิธีการไหนต้องติดตามอ่านจนจบนะคะ ใครชอบอ่านนิยายเนื้อหาสนุก เบาๆ ไม่มีเรื่องหนักหน่วงให้ปวดใจ แนะนำเรื่องนี้เลยค่ะ
- เนื้อเรื่องทุกตัวอักษรแต่งขึ้นมาเพื่อเน้นความสนุกสนานที่มีเนื้อหาในสไตล์จีนโบราณเท่านั้น เป็นอีกหนึ่งในรูปแบบของนิยายรักที่ผู้เขียนอยากถ่ายทอด
- สำนวนภาษาไม่ได้จีนเป๊ะ ไม่ได้มีการอ้างอิงบุคคลและเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ชาติจีนใดๆ ทั้งสิ้น
- ก่อนอ่านวางความจริงจังความสมเหตุสมผลทิ้งไป มาเสพความบันเทิงแบบไม่คิดอะไรมากดีกว่าค่ะ อ่านแล้วอาจจะมีทั้งถูกใจและไม่ถูกใจ หากไม่ถูกใจรบกวนเลื่อนผ่าน และแสดงความคิดเห็นด้วยถ้อยคำสุภาพ
- ขอบพระคุณที่สนับสนุนผลงานค่ะ
...................................................
“แต่เราสองคนแตกต่างกันเจ้าค่ะ ท่านเป็นถึงคุณชาย ข้าเป็นแค่สาวชาวบ้าน”
“เจ้าก็ไม่ได้กระจอกงอกง่อยนี่จินเอียง เจ้ามีผืนดิน เจ้ามีแปลงผัก เจ้ามีทรัพย์สินจากการขายสิ่งที่เจ้าทำมันขึ้นมาเองกับมือ เจ้าดูมั่งคั่งกว่าสตรีอีกหลายคนเลยด้วยซ้ำ”
“เอ่อ ข้าว่า”
“อย่าวิ่งหนีความรู้สึกที่แท้จริงในใจของเจ้าเลยนะ เรื่องของอนาคตปล่อยให้มันเป็นเรื่องวันข้างหน้า ทำวันนี้ให้มีความสุขที่สุดเถิดเจียงอิน”
แม้ว่าปากอยากปฏิเสธสุดกำลัง แต่ใจของหยุนหลินในร่างของเจียงอินก็ดูจะไม่ให้ความร่วมมือเอาเสียเลย ชุนเหวินจึงอาศัยช่วงจังหวะที่อีกฝ่ายเผลอ ดึงร่างนุ่มนิ่มเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนด้วยความตั้งใจ
“คุณชาย”
“ข้าชอบเจ้ามากนะเจียงอิน”
ครั้งก่อนที่ได้กอดนางชุนเหวินว่าเขามีอาการใจเต้นแรงแล้ว แต่ครั้งนี้กลับแรงยิ่งกว่า ยิ่งตรงจุดที่อกอวบแนบไปกับอกแน่นด้วยแล้ว อย่าให้บรรยายเลยว่าเวลานี้เขารู้สึกเช่นไร บางสิ่งในร่มผ้าที่หลับไหลก็คล้ายจะค่อยๆ ตื่นตัวขึ้นเรื่อยๆ เรือนร่างของนางปลุกอารมณ์ได้อีกเช่นเคย วันนี้เขาแน่ใจแล้วว่าพลังกามาในตัวเขายังทำงานได้ดี ดีมากเสียด้วย
Guest
