“เลิกวุ่นวายทำตัวสร้างปัญหาให้พี่สักที พี่เบื่อมากรู้มั้ย” ปฐพีตะคอกบอกโยทะกาต่อหน้าคนทั้งมหาวิทยาลัย ทำให้โยทะกาต้องหยุดชะงัก รู้สึกกลัวกับสิ่งที่เขาแสดง
“โยไม่ได้ทำอะไรผิด” น้ำเสียงที่พยายามบังคับให้เป็นปกติ แต่มันก็สั่นขาดห้วงตามการสะกดกลั้นของโยทะกา
“ยังจะไม่ยอมรับผิดอีก เพราะโยเป็นแบบนี้ไงพี่ถึงไม่รัก”
คำว่าไม่รักที่ปฐพีเอ่ยในครั้งนี้ มันมีผลต่อหัวใจของโยทะกามากกว่าทุกครั้ง ในเมื่อสิ่งที่เธอทุ่มเทให้ปฐพีไม่สนใจและไม่เคยเข้าใจหรือรู้จักตัวตนของเธอเลย โยทะกาบอกกับตัวเองในใจว่า นี่คือครั้งสุดท้ายแล้วที่เธอจะตามเขา นับจากนี้เธอจะไม่สนใจและติดตามเขาอีก ไม่มีทาง
“ขอโทษนะคะ”
พูดจบโยทะกาก็เดินออกมา ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเลยสักนิด อยากเพียงออกไปให้พ้นจากที่ตรงนี้ให้เร็วที่สุด ก่อนที่น้ำตาที่กลั้นไว้มันจะไหลออกมาให้ปฐพีและผู้หญิงของเขาเวทนา