บารเมษฐ์ ผู้ชายที่เกลียดความรักเหนือสิ่งอื่นใด เขาไม่เชื่อว่าบนโลกใบนี้จะมีรักแท้อยู่จริง เพราะสิ่งที่เคยได้รับในวัยเด็ก ส่งผลให้เขากลายเป็นคนเย็นชาและเยือกเย็น มิหนำซ้ำเปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น
ณิชกานต์หลงรักเจ้านายหนุ่มตั้งแต่แรกเจอ ขอแค่ได้อยู่ใกล้ ๆ และเฝ้ามองดูเขาห่าง ๆ เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
“บอสพูดแบบนั้นหมายความว่าไงคะ”
“ผมไม่ต้องการคุณแล้ว ต่อไปนี้ไม่ต้องมาคอนโดผม เจอกันที่บริษัทก็พอในฐานะลูกน้องกับเจ้านาย” เอ่ยตอบเสียงเรียบ แม้จะรู้สึกเสียดายต้องตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอ ทว่าก็ไม่อยากเก็บคนที่หลงรักตัวเองไว้ใกล้ตัว เพราะเขาเกลียดความรักและไม่ต้องการให้มันมาทำลายชีวิตเขา
เหมือนเหตุการณ์ในอดีตที่มารดารักบิดาหมดหัวใจยอมทำทุกอย่าง สุดท้ายบิดาไม่ได้เห็นค่าสักนิด จนมารดาตรอมใจตาย ฉะนั้นเขาจะไม่โง่เพราะความรักเด็ดขาด
“ทำไมบอสถึงทำเหมือนเป็นเรื่องง่ายมากเลยคะ” เขาจะรู้บ้างไหมขณะนี้เธอกำลังเจ็บปวดจนอยากร้องไห้เต็มที
“มันก็ไม่ใช่เรื่องยากนี้ ข้อตกลงระหว่างเราก็แค่คู่นอน ตอนนี้ผมเบื่อคุณแล้ว”
“ใจร้าย” เสียงหวานสั่นเครือ
“คุณพูดอะไร” คิ้วเข้มเลิกขึ้น
“บอสใจร้าย เพียงออรักบอสมากขนาดนี้ แต่บอสไม่เห็นสนใจไยดีเลย ทำเหมือนหัวใจของเพียงออเป็นแค่ของเล่นชั่วคราว” แม้จะรู้ข้อตกลงตั้งแต่แรก พอเอาเข้าจริงก็ทำใจยอมรับลำบากเหมือนกัน
ร่างอรชรทรุดลงคาพื้นห้อง ก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างไม่อับอาย บัดนี้สมองขาวโพลนไปหมดจนคิดอะไรไม่ออกสักอย่าง จะโทษใครได้ล่ะ ในเมื่อเธอง่ายเอง
Guest
