สุขสันต์วันเพื่อน!!
[Happy friendship (หาย) day!]
“สวัสดีครับ ผมชื่อ มฤดินทร์ ภูกิจวาทิน ชื่อเล่นชื่อละเมอ เรียนวิดวะ ภาคคอมครับ”
“ฮูยยยย แค่ชื่อก็น่ารักจนใจเจ็บแล้วว่ะ น้องละเมอออออ~”
“น่าร้ากกกก~”
“สนใจมาเป็นแฟนพี่มั้ยน้องงงง”
“อร้ายยยย ไทป์ฉันเลย น้องมีค่าเทอมยังค้าา ถ้ายังมาเอากับเจ้ได้น้าาา~”
“น่าตาน่ารัก กระจุมกระจิม ตะมุตะมิอย่างนี้ อยากเก็บกลับไปเลี้ยงที่บ้านชะมัด”
“หลงทางยังหาทางออกเจอ หลงน้องละเมอพี่ต้องทำไงอะคร้าบบบบ~”
เสียงแซวแกมหยอกเอินดังขึ้นมาเซ็งแซ่ ทำให้ละเมอหน้าชาและแดงก่ำคล้ายลูกมะเขือเทศ รู้สึกกระอักกระอ่วนกับเหตุการณ์ตรงหน้า แทบอยากจะวิ่งไปชนกำแพงให้หัวแตก หนีจากตรงนี้ไปให้รู้แล้วรู้รอด
เกิดมา 19 ปี นาย ‘ละเมอ’ ก็เพิ่งจะรู้ตัว ว่าหน้าตาของตัวเองไม่ได้ธรรมดา ๆ เหมือนตรงอื่นของชีวิตเลย
ก็ตอนย่างกรายเข้ามาเหยียบมหาลัยแห่งนี้เนี่ยแหละ ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย เพศไหน หรือจะรุ่นเพื่อน รุ่นพี่ ก็ดูว่าจะอะไร ๆ กับเขาไปเสียหมดจนน่าอึดอัดใจ
ก็เพราะเห็นคนถ่ายรูปตัวเองไปลงเพจคิ้วบอย แล้วมีคนเข้าไปกรี้ดกร้าดลวนลามละเมอทางคอมเม้นท์แบบถล่มทลาย
อยู่ ๆ ก็ดันเสือกไปเป็นสเปคของคนในมหาลัยนี้!
ละเมอ=สิ่งมีชีวิตที่น่ารักที่สุดในโลก!
#jenjiph.
Guest
