มีเธอแล้วไง…อุ่นใจละกัน

คุณเคยมีเพื่อนที่รู้จักกันมานานมากๆ ไหมฮะ สำหรับผมแล้วนั้น เป็นเรื่องปกติมากเลยครับ ผมอยากมาแชร์ความเพื่อน ความคบกัน รู้จักแบบเฟื่อนๆ ของผมนี่ละครับ ก็ผมอ่ะมีเพื่อนสนิมอยู่คนหนึ่งเราเรียนหนังสือด้วยกันตั้งแต่อนุบาลสอง เรียนประถมก็ยังเรียนที่เดียวกัน เอ้า! พอมามัธยมก็ยังมาเจอกันอีกพับผ่าเหอะ บุพเพชัดๆ เอ…หรือจะลมเพลมพัดก็ช่างหัวมันก่อน เล่าถึงไหนละ 55555 เดี๋ยวลืม มัธยมช่ะ ผมไม่ค่อยสนิทกับมันหรอกเรามันเด็กเรียนอ่ะเนอะ ก็เลยไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ แต่ก็นั่นแหละภาพจำเลยไม่ค่อยดีนัก พูดถึงภาพจำผมจำได้แค่ว่า ผู้ชายตัวสูงๆ ตาเหมือนคนง่วงตลอดเวลา นึกมาถึงตรงนี้ผมแทบกลั้นขำไม่อยู่ มันแทบจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากับผมเลยนะเอาจริง