********************
" ใครจะไปอยากดูแลไอคนปัญญาอ่อนแบบมัน! ลูกป๊าก็ไม่ใช่! "
เพี๊ยะ!!!
" แล้วทำไมมึงไม่คิดว่าถ้าคนที่อยู่ตรงนั้นเป็นมึงบ้างล่ะ หานเฟิง? "
*******************
" ผมจางเลย์ครับ "
" นาย...คืนนั้น "
**************************
" ทำไมถึงต้องแกล้งทำขนาดนี้ลี่ถิง.... "
" .................. "
********************************
ลู่หานเฟิง
ถ้ารู้สักนิดว่าจะต้องโตมาแล้วดูแลแต่ลูกคนอื่นเพียงเพราะมันดูแลตัวเองไม่ได้ เขาก็อยากจะบอกเหลือเกินว่าไม่อยากทำ ไม่ใช่หน้าที่ ความรักมันก็ได้ทั้งจากป๊าจากม๊าอยู่แล้ว ทำไมต้องมาแย่งจากเฟยและผมด้วย แค่คิดก็อยากจะอ้วกออกมา ลู่หานเฟิงคนนี้จะทำให้มันรู้เลยว่าถ้าเลือกให้เขาเป็นคนดูแล เขาจะทำให้มันเจ็บยิ่งกว่า ทรมานยิ่งกว่า ให้มันตายไม่สู้อยู่
ลู่ ลี่ถิง
ตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุตกจากบันไดที่โรงเรียนครั้งนั้นก็เหมือนจะกระตุ้นให้พัฒนาการของเขาดีขึ้น เริ่มรู้ตัวว่าตัวเองปกติเช่นคนอื่นแต่เพราะไม่กล้าที่จะเอ่ยปากบอกใครเพราะน้องชายไม่ชื่นชมในตัวเขาเพราะเป็นดั่งภาระที่รั้งกายของน้องชายไว้ ต่างจากน้องสาวที่รักและเอ็นดูเฝ้าดูแลเขาไม่ห่างถ้าให้เปรียบเทียบอาเฟยเปรียบดังน้ำทิพย์โชลมใจ ส่วนอาหานเปรียบดังน้ำกรดที่กรัดกร่อนใจ
ลู่ หานเฟย
พี่ชายทั้งสองไม่ค่อยจะถูกกันนักแม้เฟยจะช่วยสานต่อรอยร้าวครั้งแล้วครั้งเล่าก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย ทั้งๆที่พี่ลี่ก็ออกจะน่ารักน่าถนุถนอมอย่างนี้ทำไมไอพี่หานถึงได้ใจไม้ไส้ระกำขนาดนั้น ช่วงนี้เฟยก็ไม่ค่อยจะว่างเพราะตามจีบสาวอยู่อย่าบอกป๊ากับพี่หานล่ะสองคนนั้นเกรงว่าจะอกแตกตายเสียก่อน มะม๊ารู้แล้วแต่ไม่พูดอะไรทำเพียงแค่ยิ้มหวานๆให้และบอกให้ทำอะไรแบบค่อยๆเป็นค่อยๆไปอย่าผลีผลามแบบป๊ากับเก้อ ทำไงได้อ่ะเลือดพ่อมันแรงเลยอยากจะแซงทุกคน
********************
ใครที่เคยอ่านSS1 มาน่าจะจำเหตุการณ์ต่างๆได้นะคะ
มารอบนี้ไรท์พยายามเปลี่ยนแปลงวิธีการเขียนให้ดีขึ้น หากพบคำตกหล่นสามารถแจ้งไรท์ได้ตลอดเลยนะคะ
ไว้เดี๋ยวจะแจ้งอีกทีนะคะว่าจะอัพยังไงแบบไหน
#ตราบาปรักss2