คืนหนึ่งคะนึงรัก

คะนึงรักมองชายหนุ่มร่างสูงคุ้นตาที่ก้าวขึ้นไปยืนบนโพเดียมด้านหน้าห้องสัมมนาด้วยความตกตะลึง 

ใบหน้าหล่อเหลาดูอ่อนเยาว์แบบนี้ สวมแว่นตากรอบสีเงินรับกับดั้งจมูกโด่งสวยแบบนี้ แถมยังมีรอยยิ้มใสซื่อดุจน้ำค้างกลางหาวแบบนี้ จะเป็นใครไปได้อีกถ้าไม่ใช่ผู้ชายที่ร่วมเปิดประสบการณ์กับเธอเมื่อคืนนี้ เธอยังจำร่างสูงเพรียวทว่าแกร่งกระชับ หน้าท้องเป็นลอน และสะโพกสอบทรงพลังนั้นได้ขึ้นใจ 

โอ...พ่อหนุ่มน้อยสุดเร่าร้อนของเจ้... 

เดี๋ยวนะ...หนุ่มน้อยอย่างนั้นหรือ... 

คะนึงรักหันไปหาปราณีซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานรุ่นพี่ที่สนิทสนมแล้วถาม “พี่แป้นคะ เมื่อกี้ผู้บรรยายเขาแนะนำตัวว่ายังไงนะคะ เป็นนักจิตวิทยาใช่มั้ยคะ” 

“ไม่ใช่นะ หมอวินทร์เป็นจิตแพทย์จ้ะ ไม่ใช่นักจิตวิทยา” 

“หมอเหรอคะ” 

“ใช่จ้า ห ม อ อ่านว่าหมอ ไม่มี ย ตามและไม่ใช่ ห ม า แน่นอน”