เมื่อหญิงสาวที่ไร้มารยา
ถูกวางตัวเป็นเหยื่อเพื่อระบายความคั่งแค้น
ทุกวันคืนของเธอต้องดำเนินไปอย่างทุกข์ทรมาน
ด้วยต้องโทษทัณฑ์ที่ซาตานร้ายอย่างเขาเป็นผู้กำหนด...
“กลัวเหรอ?”
คำถามที่เยือกเย็นของเขาทำให้น้ำตาแห่งความกลัวเกรงไหลรินอาบสองแก้ม บราลีเม้มริมฝีปากอิ่มเพื่อกลั้นก้อนสะอื้นไว้ในลำคอ เธอเข้มแข็งกว่าที่เขาคิดเอาไว้มาก ไม่มีเสียงกรีดร้องหรืออ้อนวอนใดๆ แทรกขึ้นมาให้เขาได้ยิน มีเพียงใบหน้าอ่อนเยาว์ที่แดงก่ำไปด้วยรอยน้ำตา และท่าทีฮึดสู้ที่พยายามต่อต้านการกระทำของเขาอย่างสุดฤทธิ์
“จะกลัวไปทำไม? พี่แค่จะพาเบลเข้าหอแทนไอ้รุทธิ์ก็เท่านั้น”
ภาคินหัวเราะ ในขณะที่เธอดิ้นรนและหยิกข่วนเขาจนเต็มแรง เขาปัดป้องและผลักเธอลงนอนคว่ำกับฟูกนุ่มก่อนจะจรดปลายมีดอันคมกริบลงไปบนสายริบบิ้นคอร์เซ็ทที่ถูกผูกมัดเอาไว้อย่างแน่นหนา...
“ไม่นะ! พี่คิน ปล่อยเบลเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย!”
ยิ่งบราลีร้องห้าม เขาก็ยิ่งย่ามใจหนัก ชุดเจ้าสาวเจ้าปัญหาถูกกระชากรูดออกทางปลายเท้า ก่อนจะเหวี่ยงทิ้งไปอย่างไม่ไยดี ร่างเปลือยเปล่าที่เหลือเพียงลูกไม้บางเบาปกปิดจุดสงวนปรากฏสู่สายตาเขา หญิงสาวพยายามปัดป้องในขณะที่ภาคินกระชากตัวเธอพลิกกลับมาให้เผชิญหน้า แล้วนั่งคร่อมร่างบางตรึงไว้กับพื้นเตียง จ้องตาเธอราวเพชฌฆาตแล้วค่อยๆ ถอดเสื้อสูทเหวี่ยงตามลงไปอย่างใจเย็น
“พี่คิน...” บราลียกสองมือขึ้นไหว้เขาพร้อมน้ำตาที่นองหน้า เธอดูน่าสงสาร...แต่เขายังใจอ่อนกับเธอไม่ได้ในตอนนี้
“อย่าทำเบลเลยนะคะ เบลกลัวแล้ว เบลอยากกลับบ้าน...”
.
การเล้าโลมด้วยจูบดูไม่ค่อยได้ผล เพราะเจ้าสาวของอนิรุทธิ์ออกแรงต่อต้านเขาอย่างสุดชีวิต เมื่อแรกที่สัมผัสบราลีดูสั่นเทาราวกับว่านี่คือจูบแรกในชีวิตของเจ้าหล่อน เธอนอนนิ่งเกร็งตัวเองจนเหมือนตุ๊กตาที่ไร้ชีวิต เผลอหลับตาพริ้มและปล่อยให้เขารุกรานอยู่ได้เพียงชั่วครู่ แต่ในวินาทีต่อมา เธอกลับพยายามกัดลิ้นเขาที่ไวกว่าจนเหนื่อยหอบหมดแรงกันทั้งสองฝ่าย
ดังนั้น ภาคินจึงตัดสินใจเปลี่ยนแผน เขาถอนจุมพิตที่ดุเดือดไว้เพียงชั่วคราว ปล่อยร่างน้อยให้ออกฤทธิ์ออกเดชด้วยการหยิกข่วนเนื้อตัวเขาทั้งน้ำตา ก่อนจะรูดเข็มขัดหนังชั้นดีออกมาจากเอว แล้วรวบสองแขนเรียวเจ้าปัญหานั่นขึ้นไปผูกมัดไว้กับแกนไม้หนาแข็งแรงบนหัวเตียง
“กรี๊ด...ไม่นะ พี่คิน ปล่อยเบลไปเถอะค่ะ ไม่เอาแบบนี้นะคะ เบลกลัว” เธอดูตื่นตระหนกกับการกระทำของเขา และหวีดร้องอ้อนวอนอย่างน่าสงสาร แต่ภาคินกลับหยอกล้อเธอด้วยถ้อยคำที่จงใจแกล้งให้เธอต้องเสียขวัญ
“ถ้าไม่เอาแบบนี้ แล้วเบลอยากให้พี่ 'เอา' แบบไหน...”