บาปปรารถนา

การกลับมาร่วมชายคาของลูกเลี้ยงสาวจอมแก่นแก้ว สร้างความลำบากใจให้กับภากรเป็นยิ่งนัก เพราะในขณะที่ภรรยาตนยังนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล ยัยลูกเลี้ยงตัวแสบก็เริ่มแผนการรุกไล่เขาแบบไม่เว้นวางเลยสักวัน.... 

“ถ้าจะโทษอะไรสักอย่าง ก็คงต้องโทษที่แด๊ดดูแลตัวเองดีมากเกินไป รี่เลยมองว่าแด๊ดดูน่ากินเป็นพิเศษ” ชลิดาพาตัวเองไปนั่งลงบนตักแกร่ง แล้วยื่นปลายนิ้วเรียวไปปาดครีมเค้กที่เลอะรอบริมฝีปากของภากรมากลืนกิน... 

“แล้วสิ่งที่รี่ทำมันผิดตรงไหน? รี่ไม่ได้ให้แด๊ดนอกใจแม่มารักรี่สักหน่อย เพราะตั้งแต่แม่นอนเป็นผักอยู่ที่โรงพยาบาล แด๊ดก็ต้องทนอดอยากปากแห้งเพื่อให้สังคมชื่นชมว่าเป็นสามีที่ซื่อสัตย์ ส่วนรี่เองก็เพิ่งเลิกกับแฟนได้พักใหญ่ คนเหงาสองคนมาเจอกันแบบนี้ แล้วทำไมจะช่วยแก้เหงาให้กันและกันบ้างไม่ได้ล่ะ?” ชลิดาค่อยๆ ย่อกายนั่งลงตรงหน้าในท่าคุกเข่าเตรียมพร้อมที่จะปรนนิบัติ ภากรเหลือบมองร่องอกขาวและเรียวขาสวยนั้นด้วยสัญชาติญาณของนักล่าแล้วลอบกลืนน้ำลาย ยอมปล่อยตัวปล่อยใจให้ลูกเลี้ยงสาวช่วยปลดพันธนาการช่วงล่างออกจนเกลี้ยงเกลา และกลืนกินความเป็นเขาเข้าไปในโพรงปากจนหมดสิ้น... 

***เรื่องนี้ไรท์ขออนุญาตใช้คำแทนตัวพระเอกว่าแด๊ดดี้ ซึ่งตามราชบัญฑิตยสภาบัญญัติไว้ถือว่าเป็นคำผิด แต่ไรท์ใช้คำว่าแดดดี(คำที่ถูก)แล้วเรื่องเสียอรรถรส ยิ่งเขียนยิ่งอยากตากผ้า หวังว่าคุณรี้ดคงเข้าใจ และไม่นำคำผิดไปใช้ในที่ต่างๆกันนะคะ ขอบคุณค่ะ 

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาอีโรติกขั้นสุด  

และขัดต่อศีลธรรมบางข้อเพื่อเพิ่มอรรถรส 

ใครที่ทราบว่าไม่ใช่แนว หรือไม่ถูกจริต 

กรุณาอย่าเข้ามาอ่านหรือออกความเห็นในด้านลบให้อายคนอื่นกันนะคะ 

ขอบคุณค่ะ 

แข คีรยา