คำโปรย
นางคือพระชายาของเว่ยอ๋อง ท่านอ๋องที่ยากจนที่สุดในแคว้น
(สามีของนางกล่าวกับนางเช่นนั้น)
หลังจากวันแต่งงานนางก็ได้ติดตามสามีมายังเขตการปกครองของเขา
และก็พบความจริงที่ว่าที่นี่ช่าง…
แร้นแค้น ชนบทเหลือจะกล่าว!!!
หญิงสาวได้แต่ก้มหน้าไว้อาลัยกับตนเองในใจ
ก็ผู้ใดใช้ให้นางเกิดมาเป็นคุณหนูผู้ไร้ความสำคัญในตระกูลฟางเล่า
พี่สาวทั้งสองของนาง...
คนหนึ่งแต่งกับว่าที่ไท่จื่อ อีกคนแต่งกับอ๋องนักรบผู้เก่งกาจ
ส่วนนางจับไม้สั้นไม้ยาวได้แต่งกับท่านอ๋องผู้ไร้ความสำคัญที่สุดในราชวงศ์
ทั้งยังยากจนเหลือจะกล่าว!!!
สวรรค์...กลั่นแกล้งนางเกินไปแล้ว
ก่อนจะพบว่าสามีของนางช่างน่าสงสารและน่าเห็นใจยิ่งนัก
เช่นนี้คงจำเป็นต้องใช้เบี้ยอัติอันน้อยนิดเลี้ยงดูสามีแล้วสินะ!!!
ในความโชคร้ายยังมีความโชคดี...
เมื่อใบหน้านี้ของสามีช่างหล่อเหลาเกินบรรยาย
เช่นนี้เข้าทำนองที่ว่า "หล่อแต่ไส้แห้งได้หรือไม่"
แต่ไม่เป็นไรนางชมชอบบุรุษรูปงามอยู่แล้ว
***
ปล. เรื่องนี้เป็นนิยายแนวสโลไลฟ์ หาสาระอะไรไม่ได้เลย
นางเอกของไรต์ก็คือเรื่อยเปื่อย พระเอกก็คือจ๊นจน(ตามที่นางเอกเข้าใจ)
เขียนไปเรื่อยยังไม่มีอีบุคนะคะ ออกแนวปลูกผักเลี้ยงปลา
ดราม่าไม่เยอะ ความไม่มีสาระเยอะกว่า
คำชี้แจง
นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นจากจิตตนาการส่วนตัวของนักเขียน ไม่อ้างอิงประวัติศาสตร์จีนในยุคใดๆ
อาจมีความไม่สมเหตุสมผลบ้าง ในบางช่วงบางตอน และยังไม่ผ่านการเกลาสำนวนอย่างเป็นทางการ
หากผู้อ่านพบความผิดพลาดในจุดใด สามารถแจ้งนักเขียนได้ในคอมเม้น อย่างสุภาพ
ฝากกดติดตามไรท์ด้วยนะเจ้าคะ
นิยายของ มิณิณ [Minin] @readawrite.com
และสามารถสนับสนุนค่าขนมแมวของไรต์ได้ที่นี่เจ้าค่ะ
นิยายของมิณิณ - อีบุ๊กหนังสือ นิยาย การ์ตูน (mebmarket.com)