เมื่อท่านประธานบริษัทอสังหาริมทรัพย์ ปัณณวรรธ กรุ๊ป ผู้นิ่งขรึม หล่อ รวย และต้องแบกภาระความรับผิดชอบในธุรกิจของครอบครัวไว้เต็มบ่าจนไม่มีเวลาที่จะสนใจเรื่องมีครอบครัวทั้งๆ ที่อายุ 34 แล้ว
ความต้องการทางกายในวัยฉกรรจ์สามารถหาซื้อได้ด้วยเงินเพื่อสนองความ’อยาก’ตามธรรมชาติ เงินมากมายแลกกับความสาวความสวยตามที่ใจอยาก หากแต่เมื่อเขาได้พบกับลัลณ์ลลินเด็กสาวนักศึกษาอายุเพียง 21ปี ความ’อยาก’ ของเขากลับถูกเด็กสาวครอบงำจนต้องทำทุกวิถีทางเพื่อจะได้เธอมาไว้ในครอบครอง
สัญญาจ้างงานพิเศษ
เจอกันทุกคืนวันศุกร์
เมื่อไปถึงห้องให้อาบน้ำเตรียมตัวให้พร้อมขึ้นเตียง
ห้ามถามเรื่องส่วนตัว ห้ามปฏิเสธเมื่ออยู่บนเตียง
ห้ามให้คนอื่นรู้ว่าผู้ว่าจ้างเป็นใคร
ห้ามแสดงความเป็นเจ้าของ
และ…ห้ามตกหลุมรักผู้ว่าจ้าง
“สรุปว่าเขาเป็นใครนะ คนที่ยอมจ่ายค่าเลี้ยงดูเดือนละสองแสนเพื่อนอนกับลัลอาทิตย์ละวันเนี่ย” เสียงใบเฟิร์นถามขึ้นเบาๆ เมื่อเข้ามานั่งในร้านคาเฟ่และสั่งเครื่องดื่มเรียบร้อย
“ไม่รู้สิ ลัลไม่กล้าถามชื่อเขา เพราะในสัญญาเขาห้ามถามเรื่องส่วนตัว”
“ห๊ะ! ลัลเอากับเขาโดยที่ไม่รู้ชื่อเขา?” ใบเฟิร์นทำหน้าตกใจเหมือนกับเห็นว่ามันเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเสียเต็มประดา
“อือ” ลัลณ์ลลินตอบได้เพียงแค่สั้นๆ พร้อมกับแก้มใสร้อนผ่าวด้วยความเขิน เมื่อเพื่อนของเธอพูดโจ่งแจ้งเห็นภาพซะขนาดนั้น ทำให้นึกถึงคำพูดที่แสนทุ้มนุ่มของเขาคนนั้นที่บอกเธอเมื่อคืนทุกครั้งที่ย้ายสถานที่เพื่อทำกิจกรรมรักสุดร้อนแรง ‘ผมอยากเอาลัลในห้องน้ำ’ ‘ผมอยากเอาลัลที่โซฟา’ ‘ผมอยากเอาลัลที่เก้าอี้’ ‘ผมอยากเอาลัลถึงเช้า’ และเขาก็เอาเธอจนถึงเช้าจริงๆ โดยที่เธอเองแทบจะจำไม่ได้ว่าหลับไปนอนไหน
Guest
