“ตายแล้ว!” คุณนายพรรณศรีที่เพิ่งรู้เรื่อง วิ่งหน้าตาตื่นขึ้นมาบนกุฏิเจ้าอาวาส เห็นลูกชายคนโตนั่งทำแผลให้อดีตลูกเขยก็หัวใจแทบวาย เมื่อกราบหลวงพ่อเสร็จแล้วก็หันมาดูใบหน้าคม ใจชื้นขึ้นเป็นกองเมื่อเห็นว่ายังหล่ออยู่ มุมปากที่โดนลูกสาวเธอต่อยนั่นทำลายความหล่อของอดีตลูกเขยไม่ได้จริงๆ “เจ็บมากไหมลูก”
“แม่ไม่ถามหนูบ้างล่ะว่าเจ็บไหม” นะโมแว้ดขึ้นมา แยกเขี้ยวขู่ฟ่อ หันไปมองไอ้คนที่แย่งความรักของบุพการีเธอไปอย่างอาฆาต แทบจะพุ่งตัวไปถวายอีกสักหมัดหากว่าหลวงปู่ไม่ส่งเสียงฮึ่มฮั่มห้ามเธอเสียก่อน แถมยังสั่งให้จ้อยคอยประกบเธออีก เธอก็เจ็บเหมือนกันนะ มือที่ต่อยหน้าหมอนั่นไปเป็นรอยแดง ไม่เห็นมีใครสนใจเลย
“เงียบไปเลยยายลูกตัวดี” คุณพรรณศรีไม่อยากว่าอะไรไปมากกว่านี้ ก็พอรู้เหตุผลอยู่ว่าเหตุใดลูกสาวเธอจึงกลายร่างเป็นยายหมาบ้าต่อยหน้าชายหนุ่มแบบนี้ ถึงอัคนีจะจบความสัมพันธ์กับลูกสาวเธอไม่ค่อยดี แต่ทำไมเธอยังเห็นนัยน์ตาชายหนุ่มยังมองลูกสาวเธอเหมือนก่อนที่ยังไม่เลิกกัน “ไฟ แม่ต้องขอโทษแทนลูกสาวแม่ด้วยนะ ไฟก็รู้นิสัยนะโมมันนี่ลูก อากาศร้อนๆ ชอบกลายเป็นหมาบ้า”
“แม่!!” นะโมกรีดร้อง แยกเขี้ยวใส่คนเป็นแม่ที่เข้าข้างคนอื่นแทนที่จะเป็นเธอ คุณนายพรรณศรีหันกลับถลึงตาใส่ลูกสาว แยกเขี้ยวนางยักษ์กลับแล้วขยับปากขึ้นลงพูดประมาณว่าให้เธอหุบปาก แต่พอหันกลับไปหาอดีตลูกเขยก็ทำหน้าอ่อนหน้าหวาน นะโมอดไม่ได้ที่จะออกอาการฟึดฟัดให้เห็นอีก คุณธรรมะมองลูกสาวด้วยสีหน้าเห็นใจ อยากปกป้องลูกแต่ก็คงไม่วายโดนเมียสุดที่รักด่าเหมือนกัน
“เอาเป็นว่าอย่าไปถือสานะโมมันเลยนะ” คุณนายพรรณศรียิ้มหวาน
“ผมไม่ถือสาหรอกครับ เข้าใจว่าอากาศมันร้อนจริงๆ” พูดจบก็หยักคิ้วสองสามทีให้คู่อริสาว นะโมตาลุกวาว...
*/*/*/*
เรื่องนี้ลงเรื่อยๆ นะคะ เป็นภาคต่อของต้นรักริมรั้ว (เรื่องนี้กำลังรีไรต์ เพิ่ม/ตัด อยู่จ้า) พระรองเรื่องนั้นมาเป็นพระเอกเรื่องนี้ 5555
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ และขอขอบคุณล่วงหน้าทุกการติดตามค่า ^^
Guest
