เฮียปราบ

คำเตือน ; ฟีลกู้ด 100% ความน่ารัก 100% ความซน 300%  

[อ่านฟรีถึง chapter 15 , ติดเหรียญตั้งแต่ chapter 16 เป็นต้นไป หากลงจบจะทยอยติดตอนต้นๆ ค่ะ] 

เ ฮี ย ป ร า บ 

ปราบทัพ x พิมพ์รวินทร์ 

แม้รัก 4 ปีพังลง  

ทว่าสิ่งที่เหลืออยู่ก็ยังเป็นความรัก พยานรัก และเธอที่รักเขาหมดใจ 

“ขอโทษที่ตอนนั้นเป็นเหี้ยอะไรก็ไม่รู้จนรักษาพริ้มไว้ไม่ได้”  

“นั่นสิ เป็นเหี้ยอะไรของเฮีย” ก็ยังดีที่เขารู้ว่าตัวเองเป็นแบบไหน 

“พริ้ม...” ปราบทัพอึ้ง ถึงกับทำหน้าเหวอ ไม่คิดว่าหนึ่งในคนที่ด่าเขาว่าเป็นคนเหี้ยจะมีพิมพ์รวินทร์รวมอยู่ด้วย เจ็บฉิบหายเลย เจ็บจนอยากจะร้องไห้ ใครด่าก็ไม่เจ็บเท่าเมียด่าจริงๆ 

“แล้วไม่จริงตรงไหนคะ” เธอยิ้มแกมหัวเราะกับสีหน้าตกตะลึงนั้น มีบางครั้งที่รู้สึกโมโห รู้สึกทนไม่ไหว ก็อยากถามเขาเหมือนกันว่าเป็นเหี้ยอะไร วันนี้มีโอกาสได้พูดออกไปแล้ว 

“จริงค่ะ”  

พิมพ์รวินทร์ทำหน้าเลิ่กลั่ก ความร้อนพลันพุ่งขึ้นสู่ใบหน้าจนร้อนผะผ่าว ไฉนเธอถึงเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำได้เล่า  

“ไม่ค่ะสิเฮีย”  

ชายหนุ่มที่โดนทำเสียงดุใส่มีสีหน้าระรื่นเมื่อได้หยอกเย้า ริ้วสีเรื่อที่ปรากฏบนแก้มนวลนั้นทำให้ริมฝีปากได้รูปยิ้มชอบใจ รู้ว่าพิมพ์รวินทร์แพ้ตอนเขาพูดคะขา แต่ตั้งใจเพราะอยากรอดูปฏิกิริยาว่าเป็นยังไง อืม รู้สึกเหมือนกำลังได้รับการเปิดทางเลยแฮะ ไม่รู้ว่าเขาคิดเข้าข้างตัวเองเกินไปไหม 

“หนูเขินเหรอ”  

“เฮียปราบ!” คราวหน้าพิมพ์รวินทร์ทำหน้างอง้ำ ค้อนตาคว่ำใส่เมื่อรู้ว่าเขาจงใจแกล้ง ปราบทัพรู้ว่าเธอแพ้ราบคาบตอนโดนเรียกว่า ‘หนู’ ด้วยน้ำเสียงออดอ้อน คนบ้า! มันน่าทุบสักทีจริงๆ 

ปราบทัพยักคิ้ว ก่อนยิ้มอารมณ์ดีที่เห็นใครบางคนเสียอาการ แก้มแดงขนาดนั้นไม่เขินก็โกรธนั่นละ อยากทุบเขาด้วยละสิ กำหมัดแน่นเชียว 

#เฮียปราบ #ปราบทัพพิมพ์รวินทร์