"ผมไม่รู้จักวิลเลียม เจมส์เป็นการส่วนตัว แต่ที่ผมรู้แน่ๆ ตอนนี้คือมันก็เป็นผู้ชายที่ทําให้อลิซผิดหวังจนต้องฆ่าตัวตาย”
“วิลเลียมไม่ได้เป็นต้นเหตุของเรื่องนี้นะคะ”
“ถ้าอย่างนั้นบอกมาสิว่ามันเกิดจากอะไร!"
ชายหนุ่มตะคอกนัยน์ตาสีน้ำตาลหม่นคมปลาบอัดแน่นด้วย ความเคียดแค้นเจ็บปวดยิ่งหญิงสาวหยิบยกเหตุผลมากล่าวอ้างก็ยิ่งเหมือนโหมไฟโทสะของเขาให้ลุกโชนมากขึ้น วิลาวรรณเองถึงกับเงียบไปชั่วลมหายใจ ตอนนี้ลูคัสไม่ยอมฟังอะไรเลย คําอธิบายของเธออาจเป็นคมดาบให้เขาใช้มันกลับมาทิ่มแทงเธอได้ง่ายๆและไม่รู้ว่าหากอธิบายไปแล้วจะยิ่งกระพือเพลิงแค้นในใจของเขามากขึ้นหรือไม่หญิงสาวตัดสินใจครั้งสุดท้ายอ้าปากเพื่อจะพูด
"วิลเลียม...”
“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นผมไม่อยากฟัง!” ลูคัสตวาดกร้าวและทําให้หญิงสาวชะงัก
“เก็บเสียงสวยๆของคุณไว้ทําอย่างอื่นจะดีกว่าอย่างเช่น ครางออกมาดังๆเวลาที่...”
“คุณคาร์เตอร์...อย่ามาหยาบคายกับฉันนะ”
“คุณดีแค่ไหน เก่งแค่ไหน นอกจากหลอกล่อผู้ชายไปวันๆ”
“ฉันไม่ได้เป็นอย่างนั้น คุณเป็นคนไม่มีเหตุผลเอาซะเลย"
“คุณยังจะหาเหตุผลอะไรมาอ้างให้ผมเข้าใจเรื่องเลวร้ายที่ เกิดขึ้นอีกในเมื่อคุณเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าคุณรวมหัวกับวิลเลียมทําร้ายอะไรน้องสาวของผม คนดีดีคนหนึ่งต้องตายก็เพราะไอ้ความมักง่ายของอีตัวในคราบดาราอย่างคุณ!”
“คุณคาร์เตอร์!"
เขาขบกรามแน่นรู้สึกสะใจกับเสียงเล็กแหลมเหมือนถูกลง แส้ของหญิงสาว
"หรือจะเถียง”
"ฉันเกลียดคุณที่สุด คุณลูคัส คาร์เตอร์"
“ผมก็เกลียดคุณ!"
Guest
