คุณแม่เลี้ยงของฉัน (ปรับปรุง)

"ฉันไม่ต้องการให้ใครมาเลี้ยง"เสียงคนร่างสูงปฏิเสธชายตรงหน้า 

"ท่านประธาน อยากช่วยเธอจริงๆ" 

"แล้วไหนล่ะ ท่านประธานคุณอะ" 

"วันนี้ท่านมีงาน มาไม่ได้ให้ฉันมาเป็นตัวแทน" 

"พรุ่งนี้ย้ายเข้าไปที่บ้านของท่านประธานได้เลย" 

"ฉันไม่ไป" 

"จะเข้ามหาลัยแล้วไม่ใช่หรอ" 

"เรื่องเรียนคุยกับท่านประธานได้เลย" 

ชายที่คาดว่าน่าจะเป็นลูกน้องของคนที่คิดจะรับเขาไปเลี้ยง พยายามเสนอแนวทางให้เด็กน้อยตรงหน้า 

"เห้อ!! ก็บอกว่าไม่ไปไง"ไม่ว่าจะปฏิเสธยังไงชายผู้นี้ก็ยังตื๊อไม่เลิกรา 

"ยังไงเธอก็ต้องไป" 

"ท่านประธาน ไม่ชอบคนพูดไม่รู้เรื่องหรอกนะ"ชายหนุ่มเริ่มขึ้นเสียงกับความดื้อด้านของเด็กน้อยคนนี้ 

"แล้วยังไง ฉันต้องสนด้วยหรอ" 

"แล้วเธอไม่สนอนาคตตัวเองรึไง" 

"ไม่สนก็เรื่องของเธอ"สาวสวยที่ลูกน้องเรียกว่าท่านประธานเธอเดินเข้ามาพร้อมเอ่ยขึ้นเหมือนไม่เหลียวแล 

"ท่านประธานสวัสดีครับ"

"แต่ฉันให้คนย้ายของเธอไปที่บ้านฉันแล้ว"

"นี่คุณทำแบบนี้ทำไม"

"เธอเป็นลูกบุญธรรมของฉันแล้ว ฉันฐานะแม่ของเธอ มีสิทธิ์จัดการเรื่องทุกอย่าง"หล่อนจัดการเรื่องทุกอย่างได้รวดเร็วเพราะความเงินหนักของหล่อน

"กลับบ้านกับฉัน"

"ไม่!!"

เด็กน้อยตะโกนปฏิเสธเสียงดัง