(เนื้อหาบางส่วน)
“ตื่นแล้วหรือเจ้าคะคุณพี่”
“เธอเป็นใคร!”
“คุณพี่จำน้องมิได้หรือเจ้าคะ ข้าทับทิมไงเจ้าคะ”
“ฉัน...จำไม่ได้”
“มิเป็นไรเจ้าค่ะ จำมิได้ก็มิเป็นไร ผลัดผ้าผ่อนออกไปรับประทานข้าวเถิดเจ้าค่ะ เดี๋ยวข้าช่วยนะเจ้าคะ”
นางเดินเข้าใกล้หวังจักผลัดผ้าช่วยผัวแต่อันนากลับถอยออกห่างแลให้นางออกไปจากห้องให้เหลือเอาไว้เพียงบ่าวหนึ่งคนเท่านั้น
“เธอชื่ออะไร”
“ยิ้มเจ้าค่ะ”
‘หรือว่าฉันจะมาเข้าร่างผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ในกรุงศรีอย่างงี้หรอ นิยายไปป่ะเนี่ย’
“แล้วฉันชื่ออะไร”
“แม่หญิงมิรู้ชื่อตนเองได้อย่างไรเจ้าคะ”
“ก็ข้าจำไม่ได้”
“ชื่ออินเจ้าค่ะ”
“บอกประวัติมาให้หมด ตัวฉันทำอะไรที่ไหนบ้าง”
“แม่หญิงเป็นลูกสาวคุณหญิงมะยม รับราชการมียศเทียบเท่าหมื่นเจ้าค่ะ อยู่กรมนครบาลแลเมื่อวานออกเรือนกับแม่หญิงทับทิมเจ้าค่ะ”
“เดี๋ยวนะ...ออกเรือนคือ...แต่งงานหรอ?”
“เจ้าค่ะ แต่งงาน เป็นผัวเมียกัน”
“ห้ะ! ผู้หญิงคนนี้แต่งงานพอดีหรอ แล้วฉันก็มาเข้าร่างเค้าเนี่ยนะ มารความรักเวอร์”
‘แต่เดี๋ยวก่อน...ฉันมาเข้าร่างเค้าแล้วเค้าไปอยู่ไหน ไม่ใช่ว่าไปเข้าร่างฉันนะ’
อันนาคิดอยู่ภายในใจแลหวังว่าสิ่งที่คิดจะไม่เป็นเช่นนั้นจริง ๆ
กรุงเทพมหานคร
อ้า!!! ผีหลอก!!
“ข้าหาใช่ผีไม่”
“อย่ามาหลอกหลอนกันเลย”
“พวกเจ้าทั้งสองเงยหน้าขึ้นมองดี ๆ เสียหน่อยเถิด หากว่าข้าเป็นผีจักยังมีลมหายใจเช่นนี้หรือ”
“ท ทำไมพูดภาษาโบราณ”
“ภาษาข้าก็เป็นเช่นนี้ พวกเจ้าต่างหากที่พูดกระไรมิเหมือนคนกรุงศรีเลยสักนิด”
“ก็ที่นี่ไม่ใช่กรุงศรี ที่นี่กรุงเทพฯ”
Guest
