ล่าร้าย(หลงเหยื่อ)

  นายจอมโหดต้องตามล่าเจ้าสาวของเสี่ยเพราะเธอดันหนีไปพร้อมกับสินสอดก้อนโต 

  ธาดา ชายหนุ่มดุดันแสนเย็นชาจากความสูญเสียในอดีต เดินเข้าสู่โลกมืดอย่างเต็มตัว ความอ่อนโยนอบอุ่นที่เขาซ่อนไว้ทำเกือบลืมไปว่าตัวเองเคยอ่อนโยนและเธอคือคนที่ขุดความอ่อนโยนนั้นขึ้นมาอีกครั้ง 

  ปิ่นมุก สาวสวยชีวิตดั่งนกน้อยในกรงถูกกักขังไม่ให้พบเจอใคร เพียงเพื่อจะปกป้องเธอจากคนเลว เมื่อหลุดออกจากกรงเผชิญโลกภายนอกเพียงลำพังต้องดิ้นรนหลบหนีและถูกจับได้โดยชายจอมโหดผู้หยาบคาย ความแสบของเธอทำให้เขาต้องทำให้เธอเชื่องกลับกลายเป็นเธอที่ทำให้เขาเชื่องและเป็นทาสรักของเธอเสียเอง 

สปอย 

“อยากตายนักใช่ไหม เชือดข้อมือให้ตายช้า ๆ หรือที่คอกระตุกไม่กี่ทีก็จบ”เขามองอย่างเลือดเย็น เอาสันมีดแตะข้อมือเรียวแล้วยกสันมีดรูดต้นคอระหง ปิ่นมุกกลัวจนตัวสั่นเหลือบมองปลายมีดที่แตะลงผิวแม้จะบางเบาแต่หากเชือดลงผิวหนังมันก็ทำให้เกิดแผลเหวอะหวะ 

“...........” 

“เชือดข้อมือดีกว่า พยศนักก็ตายแบบช้า ๆ”ธาดากระตุกยิ้มมุมปากหน้าคมดูดุโหดเหี้ยม ปิ่นมุกกำมือแน่นแล้วยกข้อมือยื่นให้เขา 

“จะทำก็ทำเลย........”เสียงหวานสั่นเครือ ปิดเปลือกตาลงน้ำตาไหลลงแก้มเนียนริมฝีปากบางเม้มจนปากสั่นเนื้อตัวสั่นเทาเตรียมตัวตาย ธาดาจ้องมองหน้าสวยกวาดมองเรือนร่างบางก่อนจะเขยิบกายหนาเข้าแนบชิดปลายจมูกโด่งสันเขี่ยแก้มเนียนที่ชุ่มด้วยน้ำตา ปิ่นมุกลืมตามองใบหน้าหล่อที่อยู่ใกล้ชิดมองเขาด้วยความรู้สึกหลากหลาย 

“ก่อนตายต้องทำประโยชน์ก่อน”เสียงทุ้มแหบพร่า ลากจมูกโด่งคลอเคลียดวงหน้าสวย กายกำยำเบียดกระแซะแนบเนื้อบดเบียดเรือนร่างบาง 

“ต้องการอะไร” 

“คนสวยทำอะไรได้บ้าง”ธาดากดเสียงต่ำแกล้งหายใจรดต้นคอเรียวกายบางขนลุกชัน หากเป็นชายอื่นเธอคงขยะแขยง ทว่านี่คือธาดาชายที่เธอแอบมองมานานแต่ไม่อาจเปิดเผยใจเพราะธาดาเป็นเพื่อนรักของภูผาที่ทุกคนเข้าใจว่าภูผาเป็นผัวเธอ