รักแรกกับของขวัญที่เขาฝากเอาไว้
หากวันหนึ่งเขาจะทวงคืน
ฉันจะทำอย่างไรดี
“มามี๊ ป่าปี๊ของพวกเราอยู่ไหนเหรอครับ?”
ดามน้อย กับ น้องโดม
ฝาแฝดป่วน
คุณแม่ดอกฟ้า
คุณพ่อคีริน
-----------
ดอกฟ้าก็เคยเลือกเหมือนกัน เลือกที่จะรักเขา เลือกที่จะอยู่กับเขา นอนกับเขา แล้วเป็นไง
ความสุข ‘ชิ...’ อดที่จะทำเสียงออกมาจากจมูกไม่ได้ดอกฟ้าเขียนสเตตัสในอินสตาแกรมของเธอ
‘คุณความสุขคะ คุณอยู่ตรงไหนล่ะ ฉันจะเดินเข้าไปหาคุณ ฉันก็อยากเจอคำว่า
‘ความสุข’ เหมือนกับทุกคน คุณโลกใบนี้ขา ขอให้คุณใจดีกับฉันด้วยเถอะค่ะ ฉันก็รู้สึกเหนื่อยเป็นเหมือนกัน’
-----------
“แม่ ลุงคนนั้นครับ”
ดอกฟ้าหันมา และสบสายตาเข้ากับสายตาของคีรินพอดี ร่างบอบบางในชุดเมื่อเช้ามองคีรินอย่างตกตะลึง ปากคอสั่น หัวใจของดอกฟ้าร่วงลงไปอยู่ตาตุ่ม ขาที่แทบจะยืนไม่อยู่ แต่แรกคล้ายจะหมดแรงพับลงนั่ง
‘ทำไมต้องเป็นเขา’
หัวใจของคีรินวูบวาบเหมือนกัน ‘เด็กสองนั้นเป็นลูกของดอกฟ้าจริง ๆ เหรอ’ เขากำปากกาในมือแน่น ใจกลางฝ่ามือเย็นเฉียบ
ใช่สิ... เด็กชายสองคนเป็นลูกหลานของบ้านดามพงษ์แน่นอน ไม่อย่างนั้นก็คงไม่เข้าออกมาเล่นที่สวนบ้านของเราอย่างอิสระ
แววตาของคีรินที่จับจ้องทั้งสามแม่ลูก เขาค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้ สายตาของคีรินจ้องหน้าดอกฟ้าอย่างคาดคั้นบางสิ่ง ร่างสูงพร้อมใบหน้านิ่วคิ้วขมวดเดินเข้ามาใกล้
ดอกฟ้าตื่นจากภวังค์ เธอกางปีกปกป้องลูกของเธอทันที เธอต้องปกป้องลูกจากคนที่เคยทอดทิ้ง
“เด็กสองคนนี่เป็นลูกของฟ้าเหรอ”
“ครับ โดมกับดามเป็นลูกของแม่ดอกฟ้าครับ” โดมตอบแทนแม่เสียเอง
------------
ขอบคุณที่รักกัน - ญาธิดา
Guest
