ภรรยาแทนคุณ

แนะนำตัวละคร

1.     พินดารา เวียงคำแก้ว สาวน้อยที่ต้องแต่งงานในวัย22 หลังเรียนจบ เพื่อทดแทนบุญคุณผู้เป็นป้าที่ชุบเลี้ยงและส่งเสียให้เรียนจนจบ เป็นเด็กกำพร้ามารดาเสียชีวิตกะทันหัน 

2.     ตุลย์ภพ เพียงภัทรา  หนุ่มนักธุรกิจไฟแรง เป็นทีหมายปองเหล่าดารา เพราะว่านอกจากเครื่องหน้าฟ้าประทาน ก็ยังเปย์หนักจนสาวๆ ที่ควงด้วยแต่ละคนต่างอู้ฟู่ตามๆ กัน  

3.     เพียงพิธา ไชยการ ดาราสาวที่ครองความโสดมายาวนาน และเป็นคู่ควงของตุลย์ภพเพียงหนึ่งเดียวที่สามารถออกงานกับเขาได้ เพราะหญิงอื่นเพียงแค่ควงค่าเวลายามเธอนั้นต้องทำงาน  

4.     วาดนภา เพียงภัทรา มารดาที่รักลูกและตามใจลูกชายที่สุด ด้วยความชราวัยความหวังสุดท้ายอยากเห็นงานแต่งงานลูกชาย และอยากได้พินดาราเป็นลูกสะใภ้ เพราะเลี้ยงมากับมือและเธอได้ดั่งใจทุกอย่าง 

5.    ป้องภพ สกลเกียรติ หัวหน้างานที่สงสารและเห็นใจทั้งคอยปกป้องดูแลพินดารา 

แนะนำเรื่อง

         คืนวันแต่งงานที่เป็นความฝันของผู้หญิงทุกคน แต่มันคือฝันร้ายของพินดารา หญิงสาวที่อาศัยอยู่บ้าน 

🌟 เพียงภัทรา 🌟 

ในฐานะหลานของคุณหญิงวาดนภา ด้วยความกตัญญูของเธอจึงตกปากรับคำแต่งงานกับลูกชายหัวแก้วหัวแหวน  

         เขามีข้อเสนอให้เธอคือ ใบหย่าหลังจากแต่งงานทันที คราแรกตกใจไม่น้อย แต่เมื่อเขาไม่ได้รักฝืนไปรังแต่จะเจ็บปวดใจ เธอเพียงแค่รักษาสถานะภรรยาของเขา จวบจนวันที่คุณหญิงวาดนภาเสียชีวิต  

         แต่เขาไม่ใช่คนที่ใจดีนัก หลังจากเซ็นใบหย่าเขาได้ทำลายความบริสุทธิ์ของเธอ ทั้งๆที่เธอและเขาตกลงกันแล้ว แต่ทว่าเธอได้แต่เก็บความเจ็บปวดนี้ไว้เพียงคนเดียว ร่างที่ไม่ไหวติงยามที่เขาเคลื่อนเข้ามา กระทั่งการเล้าโลมอย่างที่ควรจะเป็นเขาก็ไม่สนใจ 

         ความเจ็บนี้เธอได้แต่กัดฟันให้มันผ่านไป เป็นนานกว่าค่อนชั่วโมง ใช่นี่มันคือฝันร้าย ขอแค่ให้มันเป็นฝันร้ายของเธอในคืนแต่งงานแค่วันนี้เธอเท่านั้น 

         หลังจากงานศพคุณหญิงวาดนภา เธอเก็บของออกจากบ้านไปอย่างเงียบๆ ไม่ได้เอาสมบัติใดติดตัวไป นอกจากใบปริญญาที่เธอแลกมันมาด้วยการแทนคุณที่แสนเจ็บปวด 

         เธอมองใบปริญญานี้ด้วยความรวดราวในจิตใจ ถือมันไว้แน่น ราวกับกลัวว่ามันจะหายไป ก้าวย่างที่เดินออกจากบ้านเพียงภัทรา ราวกับวิญญาณเธอได้หลุดจากร่าง ไม่มีความอาลัยใด ไม่มีความอยากได้สิ่งใด มีเพียงความขยะแขยง น่ารังเกียจ แค่คิดถึงก็แทบจะคลื่นไส้ออกมา 

         สปอย... 

         “จะไปไหน” เสียงเข้มที่กำลังมองไปยังร่างที่กำลังเดินออกไปจากประตูบ้านหลังใหญ่ เมื่อจัดการธุรของตนเองเสร็จแล้ว  

         “กลับ” เธอพูดสั้นๆ แม้ไม่ได้พบกันมาปีกว่า แต่ว่าเมื่อเห็นหน้าเขาความเจ็บแปลบในจิตใจของเธอก็ผุดขึ้นเอง เขาคือฝันร้ายของเธอ ที่เธอต้องสะดุ้งและเอามือคลำที่ท้องน้อยเหมือนมีสิ่งแปลกปลอมเสียดแทงเข้ามา  

         “ฉันบอกให้เธอกลับแล้วหรือไง” เสียงเข้มกดต่ำลงเมื่อเธอทำอวดดีไม่สนใจเขาเลยสักนิด 

         “อะไรที่ไม่ธุระ ก็ไม่ใช่เรื่องของฉันอีกต่อไป” 

         “เนรคุณ...!” 

         “ฉันแทนคุณจบตั้งแต่ได้ใบหย่า...” 

         “อ่อ...ได้ฉันเป็นผัวแล้วก็สมใจอยากสินะ...หนึ่งปีนี้ได้ผัวมากี่คนแล้วล่ะ คงจะลีลาดีขึ้นไม่แข็งทื่อเป็นท่อนไม้แล้วสินะ” สายตาแสนเหยียดหยามสาดมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างประเมินค่า เหมือนสินค้าชิ้นหนึ่ง แต่ดูแล้วน่าจะไร้ราคาเสียมากกว่า 

         “จะแข็งจะอ่อนก็ไม่เกี่ยวกับคุณแล้วค่ะ คุณก็แค่คน ‘อื่น’...สำหรับฉัน” 

         “งั้นก็ลองนอนกับคนแปลกหน้าดูหน่อยไหม ว่าจะเร้าใจหรือเปล่า”