ดวงใจจอมเถื่อน

-ไรส์ แพรททริค-

"ต่อจากนี้ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร เธอคือของฉัน และจะเป็นตลอดไป"

-อลิซ จอร์ช-

"ต่อจากนี้ไม่ว่าฉันจะเป็นใคร ฉันจะไม่ขอจดจำคุณไปตลอดชีวิต"

"ฮึก ฉันไม่รู้จักคุณ อึก ไม่รู้จัก ฮือ" ร่างบางสั่นสะท้านตามแรงสะอื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตาที่เริ่มจะไหลออกมาอีกไม่ขาดสาย เป็นภาพที่น่าสงสารจับใจแต่ไม่ใช่สำหรับชายหนุ่มที่กำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอยู่ตอนนี้
       "เงียบ!! หุบปากซะ ตอนนี้ไม่รู็จักอีกเดี๋ยวจะได้รู้แน่" ชายหนุมบีบไหล่บางไว้แน่นเพื่อระบายความอัดอั้นในใจ เขาเจ็บใจกับคำที่พร่ำบอกว่า 'ไม่รู้จัก' จากปากของร่างบางตรงหน้าที่สุด ทำไมกัน ทั้งๆที่เขาคือคนที่ต้องสำคัญที่สุดสำหรับเธอ

ทั้งที่เขาเฝ้าแต่คิดถึงและอยากเจอเธอตลอดเวลาสามปี อยากจะให้เธอกลับมาอยู่ในอ้อมกอดอีกครั้ง แต่ตอนนี้ทั้งการกระทำและสายตาของเธอที่ใช้มองทำให้เขาเหมือนจะตายให้ได้ ถึงเธอจะเป็นคนที่เลือกจะหนีเขาไปเลือกที่จะทิ้งเขาไปแต่เธอจะไม่เหลือความรักที่มีให้กับเขาเมื่อคราวที่ใช้เวลาในความทรงจำดีๆซึ่งกันและกันเลยหรือไง

ต่อจากนี้จะให้เขายอมได้ยังไง ในเมื่อผู้หญิงที่เคยเป็นเหมือนหลักประกันชีวิตเขาที่ห่างหายกันไปนานกลับเข้ามาอยู่ในชีวิตเขาอีกครั้งแต่เจ้าหล่อนกลับดึงดันที่จะหนีไปให้ห่างจากเขาอยู่ตลอดเวลา

ฝากนิยายเรื่องแรกของนักเขียนตัวน้อยๆด้วยน่ะค่ะ