รักล้นใจยัยตัวดี

บทนำ

Rrrrr~

เสียงIPhone ที่อยู่หัวเตียงกรีดร้องดังสนั่นปลุกให้ผู้ที่เกลียดการรบกวนตอนนอนอย่าง ʻ น้ำแป้งʼคนนี้ ตื่นจากห้วงนิทรา ฉันควานหาสิ่งที่ทำให้ฉันรำคาญเพราตอนนี้ฉันโคตะระไม่อยากจะตื่นเลย หลังจากที่ควานหามือถือเจอแล้วฉันก็รับสายก่อนจะกรอกเสียงเนือยๆ ลงไป

“ สวัสดีค่ะ คุณป้าแอน “

[ นี่ยัยแป้ง!! ฉันบอกแล้วให้เธอเรียกฉันว่า ʻ พี่แอน ʼ  เดี๋ยวตีตายเลยนี่ ] เสียงแหลมเล็กของคนที่หน้าเด็กกว่าวัยมากๆ ทำให้ฉันต้องเอามือถือออกห่างจากหู

“  แล้วตกลงว่าไงคะ ป้า เอ๊ย พี่แอน มีอะไรรึเปล่าถึงโทรมาตั้งแต่ฟ้าไม่ทันสางแบบนี้ “ ฉันพูดจริงนะ นี่มันเพิ่ง เอ่อ ตีหนึ่งเองนะ

[ คือ . . . เธอจะว่าอะไรไหม ถ้าเธอจะมีรูมเมต ] ปลายสายพูดออกมาอย่างไม่แน่ใจ

“ ไม่ค่ะ ถ้าพี่จะให้ใครมาอยู่กับหนูก็ได้  เพราะยังไงเงินที่จ่ายค่าห้องก็เป็นเงินที่พี่ส่งมาให้ทุกเดือนอยู่แล้ว หองนี้ก็ถือว่าเป็นห้องของพี่ พี่จะให้ใครมาอยู่มันก็ไม่ผิดนี่ “

[ สมแล้วที่เป็นเธอ วันพรุ่งนี้ตอนเย็นลูกของเพื่อนพี่จะเดินกลับมาจากอเมริกา อยากอยู่เที่ยวสักพัก แล้วเพื่อนพี่ก็อยากให้ลูกเค้าเรียนที่เดียวกับเธอน่ะ เลยอยากให้อยู่กับเธอสักพัก แล้วค่อยหาที่อยู่ที่ถาวรอีกที ]

“ ค่ะๆ แล้วเดี๋ยวหลังเลิกเรียนหนูจะไปรับเธอที่สนามบินนะคะ “ ฉันพูดก่อนจะตัดสายทิ้งไป แต่ปลายสายเรียกรั้งเอาไว้เสียก่อน

[ อ๊ะ ไม่ใช่ ʻ เธอ ʼ แต่เป็น ʻ เขา ʼ ผู้ชายจ้ะผู้ชาย ]ปลายสายพูดน้ำเสียงตื่นเต้นสุดขีด

“ อ๋อ เหรอคะ “ แต่ฉันตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเนือยๆอย่างไม่ยี่หระ

[ ที่เราจะไม่ตื่นเต้น โมโหโกรธา รังเกียจ หยักแหยง หรืออะไรหน่อยเหรอ ]

“ ก็ไม่นี่คะ มีแค่นี้แล้วใช่ไหมคะ งั้นแค่นี้นะคะ หนูจะนอนต่อแล้ว “ ฉันพูดก่อนจะตัดสาย ปิดเครื่อง แล้วใส่ไว้ในลิ้นชักที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลนัก ก่อนจะนอนต่อ

พรุ่งนี้ฉันจะมีรูมเมตเป็นผู้ชายที่มาจากอเมริกา แล้วก็จะมาเป็นเพื่อนร่วมมหาลัยฯ เดียวกับฉัน เห็นไหมล่ะ ไม่มีอะไรต้องสนใจ แม้เขาจะอยู่ห้องเดียวกับฉัน แต่ห้องนี้ก็มีห้องนอนสองห้อง แล้วฉันก็อยู่แบบเดิมแค่นี้เอง

ถ้าไม่ว่าอะไรฉันขอนอนต่อ -_-Zzz