คำโปรย
“ถ้าไม่อยากเลี้ยงก็ไปเอาออก”
ทั้งวาจาทั้งใบหน้าธาวินดูจริงจังเกินกว่าที่ลลิณจะคิดว่าเขากำลังพูดเล่น ไหนจะเงินสดที่เขานำมากองไว้ตรงหน้าเธออีก ยิ่งตอกย้ำให้เธอรู้สถานะตัวเองว่าแท้จริงแล้วธาวินให้สิทธิ์เธอเป็นแค่คู่ขาบนเตียง หาใช่คนของใจเหมือนที่เธอเคยเข้าใจมาโดยตลอด
“รับไปสิ หรือว่าเงินแค่นี้มันยังไม่พอกับค่าซ่อมอะไร....อะไรที่มันสึกหรอของเธอ?”
ว่าพลางไล่สายตาสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าลลิณอย่างดูแคลน ด้านฝ่ายลลิณเองก็หน้าชาไปทั้งแถบ แสนเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ธาวินไม่เพียงปฏิเสธการรับเป็นพ่อเด็กในท้องเท่านั้น เขายังเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอกล่าวหาเธอนัยๆว่าเธอนั้นเป็นแค่ผู้หญิงใจง่ายยอมพลีกายให้เขาเชยชมเอง
“ทำแบบนี้ทำไม?!”
ไม่มีคำตอบใดๆจากธาวิน เขาทำเพียงแสยะยิ้มใส่หน้าเธอราวกับพอใจหรือสะใจที่ได้เห็นเธอน้ำตาตกเพราะการกระทำอันเลวทรามของเขา....
“สารเลว”
#นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของไรท์ที่นำกลับมาปรับแต่งเนื้อหาใหม่และปรับให้เนื้อเรื่องมันดูสมดุลมากขึ้น(เวอร์ชั่นเก่ารวบรัดไปมาก) เลยจัดการเป็นภาคลูกของน้ำซะเลย จะได้มีสตอรี่สืบทอดความไม่ดีนี้จากคุณพ่อหน่อย แหะๆ
#เนื่องจากสุขภาพไรท์ค่อนข้างย่ำแย่(นั่งหน้าคอมนานๆหลายชั่วโมงไม่ได้แล้วเพราะแผลอักเสบ) จึงจะขอลดจำนวนหน้าแต่ละตอนจาก10เหลือ7หน้า แต่จะมาแบบวันเว้นวันให้นะคะ(และแน่นอนไรท์จะลงให้อ่านฟรีๆจนจบเหมือนเดิมค่ะ)
#ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ เริ่มลงตอนที่1วันที่12ก.ค นี้
Guest
