เมื่อตัวร้ายได้กันเอง

“ฉันรักนายนะนีอัน… แต่นั่นมันก่อนที่เราจะเจอฮาจิ…  

ทำไมนายต้องแย่งของที่ฉันอยากได้ไปซะทุกอย่าง…  

รวมถึงคนที่ฉันรัก…” 

คำพูดของลีอันน้องชายฝาแฝดผู้ซึ่งถูกปกปิดการมีตัวตนมาตั้งแต่กำเนิด 

เอ่ยพร้อมแววตาอันไร้ซึ่งความสำนึกในผิดชอบชั่วดี 

หลังวางยาสลบพี่ชายได้สำเร็จ ก็ค่อย ๆ ถอดชุดของเจ้าสาวตัวจริงออกทีละชิ้น  

เมื่อร่างไร้สติเปลือยเปล่ากลับยิ่งเห็นรูปร่างของอีกฝ่ายชัดเจน 

           “อย่างน้อยนายก็ยังมีก้อนเนื้อที่น่ารังเกียจนี่อยู่…  

คงไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม”  

เอ่ยด้วยรอยยิ้มร้ายพร้อมลูบไล้หน้าหน้าท้องอีกฝ่ายที่นูนออกมาเล็กน้อย  

“ขอบคุณสำหรับของขวัญวันแต่งงานนะ… พี่ชาย” 

เหมือนทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผน 

ทว่าสิ่งที่ตัวร้ายอย่างเขาวาดฝันไว้กลับต้องดับวูบลงอย่างไม่คาดคิด 

เมื่อจู่ ๆ ก็ตื่นขึ้นมาในห้องสี่เหลี่ยมกว้าง ๆ พร้อมกับถูกล่ามไว้ด้วยโซ่เส้นหนา 

การสวมรอยเป็นเจ้าสาวกลับกลายเป็นการรับเคราะห์แทนเสียอย่างนั้น! 

เมื่อชายร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาเอ่ยว่า 

“ถ้าฉันไม่ได้นาย ใครหน้าไหนก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน” 

เพียงเท่านั้นก็ทำให้ลีอันตระหนักได้ว่า 

กำลังเผชิญหน้ากับตัวร้ายเช่นเดียวกับตน