ซ่อนใจไว้ที่รัก (จบ)

...............................

รักตัวโต-โต ที่ซ่อนจนลึกสุดใจ

เขาจะรู้ไหม? นะ...

รักนี่ไม่ง่าย หากเขาและเธอยังอยู่จงจุดเดิมที่เริ่มต้น

แต่เชื่อเถอะว่า คนอย่าง 'คุณหนูภัทร' ไม่ยอมให้อะไรๆ มันผ่านไปโดยไร้ประโยชน์

งานนี้ไม่ใครก็ใครกันล่ะ!

มีเสียตัวแน่นอน

รุก หรือ รับ

มาลุ้นกัน หึหึ...

..............................

............................

“วันนี้คุณดูแปลกๆ ไม่เหมือนคุณหนูภัทรที่ผมเคยรู้จัก”

“ยังไงค่ะ” เลิกคิ้วถามด้วยความอยากรู้

แปลกนี่...หมายถึงดีหรือไม่ดี!

กฤษณะมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างเอ็นดู เมื่อคิ้วของคนตรงหน้าย่นเขาหากัน มือหนาเลื่อนมือไปลูบเบาๆ บนคลื่นตรงหัวคิ้ว สีหน้าหญิงสาวที่มองมายังตนนอกจากความแปลกใจมีแค่ดวงตาไหวหวามมากกว่าความเกรี้ยวกราดหรือมาดนิ่งดวงตาดุ นี่แหละที่มันแปลกไป แปลกจนใจเขากระตุก

“ค่ะ...”

“อ้อ...ไม่รู้สิ ผมว่าคุณลงไปดีกว่าครับ พรุ่งนี้เจ็ดโมงเช้าผมมารับละกัน อย่าสายล่ะ” น้ำเสียงเร่งเร้าของเจ้านายหนุ่ม พร้อมมือที่ช่วยปลดเข็มขัดออกจากตัว เพิ่มความหงุดหงิดในใจภัทรตราขึ้นมาทันที

คุยก็ยังไม่เคลียร์ มาไล่กันลงแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกันล่ะ อย่างนี้ต้องโดนสักดอก...สีหน้าเจ้าเล่ห์ของคุณเลขาปรากฏขึ้นทันทีที่เจ้านายหนุ่มอาจหาญเอื้อมมือมาเปิดประตูจากฝั่งหล่อน

“เชิญครับ” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเชิญหลังจากเปิดประตูให้หญิงสาวเรียบร้อยแล้ว

ภัทรตราส่งยิ้มหวานให้กับเครื่องหน้าที่เอียงมายังตนอย่างหมายมาด ก่อนจะชะโงกหน้าไปกู๊ดไนท์คิสบนริมฝีปากหนาเบาๆ ร่างบางดึงตัวกลับมายังพนักพิงอีกครั้งเพื่อมองผลงานของตน

อืม...ปฏิกิริยาดีเยี่ยม!

“ราตรีสวัสดิ์ค่ะ ขับรถกลับดีๆ นะคะคุณคู่หมั้น!” จบท้ายด้วยการยกมือบางขึ้นแตะปากตัวเองแล้วนำไปประทับซ้ำรอยเก่าอีกครั้งก่อนลงจากรถไปโดยดี ปล่อยให้คนที่นั่งอยู่ในรถมองตามร่างบางไปจนสุดสายตาด้วยสีหน้ามึนงง

เอาแล้วไงไอ้กริช!!!

หลังจากดึงสติกลับมาด้วยความยากเย็น เขาจำใจยื่นมือไปปิดประตูรถที่เปิดค้างไว้และขับออกมาจากบ้านหญิงสาวด้วยสายตาหมกมุ่น ไม่คิดว่าคุณเลขาจะเล่นไม้นี้

ไม่อย่างนั้นละก็

…

พ่อจะจัดเต็มสักยก

----------------------------------------------------------

ซื้ออีบุ๊คได้แล้วนะค๊ะ----- กดเลยจ้า