ม่านมลทิน

"เธอต้องชดใช้ได้ยินไหมภาวนา!! เธอจะต้องชดใช้ในสิ่งที่เกิดขึ้น อย่าหวังว่ามีใครปกป้องเธอได้ตลอดเพราะฉันจะไม่ปล่อยให้เธอหายใจอย่างเป็นสุขได้แน่!!!" 

"ไทม์พอแล้ว!!!" ณราชรีบปัดมือใหญ่ที่กำจับแขนของบุตรสาวแล้วบิดจนแทบหักขาดนั้นออกทันที เพราะอารมณ์ของทัพไทนั้นปรวนแปรจนจนไม่อาจควบคุมได้ คนเป็นพ่อย่อมเป็นห่วงสวัสดิภาพของลูกเป็นที่สุด 

"เอยขอโทษ...ฮือๆ เอยไม่ได้ตั้งใจ เอยไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้!!!" 

"เธอตั้งใจ! ฉันรู้ว่าเธอตั้งใจ!!" ชายหนุ่มยอมถอยห่างออกมาแต่ไม่ยอมรามือจากไปง่ายๆ เขาตะคอกอาละวาดด้วยความเกรี้ยวกราด ทุกคนปกป้องภาวนาโดยไม่นึกถึงความสูญเสียที่เขาต้องเผชิญกับมันอย่างโหดร้ายทารุณ 

เด็กฆาตกรที่คนนี้ไม่ควรได้รับความคุ้มครองดูแลใดๆ เลยเพราะหล่อนตั้งใจจะฆ่าเมียและลูกของเขาอย่างเลือดเย็น 

"เธอเกลียดเปรี้ยวมาตั้งแต่ไหนแต่ไร...พอเปรี้ยวกำลังจะมีลูกเธอก็ยิ่งอิจฉา กลัวลูกฉันจะมาแทนที่เธอ! กลัวตัวเองจะกลายเป็นหมาหัวเน่า เธอมันสารเลว!! เธอฆ่าได้แม้กระทั่งเด็กที่อยู่ในท้องของเปรี้ยว!" ชายหนุ่มยังคงชี้หน้าด่ากราดไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม 

ภาวนากำลังตกอยู่ในภาวะเครียดอย่างหนัก... 

"ไม่จริง!! หนูไม่ได้ตั้งใจ หนูไม่ได้ฆ่าใคร ฮือๆ ๆ" 

"เธอฆ่าพวกเขา เธอมันฆาตกร!!" ชายหนุ่มถลาตัวเข้าไปหาร่างเล็กอีกครั้งโดยทุกคนต่างก็ช่วยกันขัดขวางดึงรั้งเขาเอาไว้ แต่แรงแค้นแรงอาฆาตของทัพไทช่างรุนแรงนักเขาสะบัดตัวออกและผลักณราชจนเข้าถึงตัวภาวนาจนได้ 

"ไทม์! ไทม์!!!" 

"กรี๊ด! อาไทม์!" ภาวนาถูกมือใหญ่จับล็อกแขนเอาไว้แล้วเขย่าผลักโดยไม่สนใจเลยว่าหล่อนยังอยู่ในอาการบาดเจ็บสาหัส เด็กสาวกรีดร้องในขณะที่ทุกคนก็พยายามช่วยเต็มที่ 

"คนที่สมควรตายคือเธอต่างหากภาวนา!! เธอมันไม่สมควรอยู่เป็นขยะถ่วงความเจริญคนอื่น!" 

"ไทม์ปล่อยลูกฉันนะ!!" ณราชหมดความอดทนแล้วเช่นกัน แม้จะเห็นใจที่ทัพไทสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักจนควบคุมสติไม่อยู่แต่เขาก็เป็นห่วงลูกสาวของตัวเองเช่นกัน ไม่อาจทนเห็นหล่อนถูกทำร้ายต่อหน้าต่อตาได้ 

ปัง! เพล้ง!!! "กรี๊ด!!!" ท่ามกลางความชุลมุนวุ่นวาย ภาวนากรีดร้องด้วยความกลัวและเจ็บปวดจากการถูกปทุษร้าย ทัพไทถูกณราชเข้ามาดึงตัวออกแต่เขาก็ยังไม่สาแก่ใจพาลอาละวาดทำลายเครื่องมือแพทย์จนเสียหายเกลื่อนพื้น 

ผ้าปูที่นอนสีเขียวอ่อนเปื้อนปอนไปด้วยเลือดของภาวนาที่สาดกระเซ็นเนื่องจากสายน้ำเกลือถูกกระชากอย่างแรงจนเสาที่ใช้แขวนล้ม เข็มเจาะให้เข็มน้ำเกลือและยาหลุดออกจากมือเล็ก เลือดสดๆ ไหลสาดเป็นทางบนมือที่สั่นเทา 

"แกมันบ้าไปแล้วไทม์! คุณพ่อเรียกเจ้าหน้าที่หน่อยครับ" เพราะความโกละหนวุ่นวายทำให้ทุกคนลืมที่จะแจ้งกับทางโรงพยาบาลเสียสนิท ณราชที่แข็งแรงที่สุดเอาตัวเข้าขวางและดันให้ทัพไทอยู่ห่างจากภาวนาก่อนที่อะไรๆ มันจะเลวร้ายไปมากกว่านี้ 

เด็กสาวล้มฟุบไปบนที่นอนเปื้อนเลือดของตัวเอง...น้ำตารินหลั่งเป็นสายกับความเจ็บปวดที่ได้รับ