“พ่อ อย่า” มาริสาเอาตัวเข้าขวางคนเป็นพ่อทันที ตฤณภพถึงกับยกยิ้มที่เห็นร่างบางกางแขนปกป้อง
"คุณเป็นบ้าหรือไง" ร่างบางหันมาแหวใส่คนตัวโตก่อนจะหันไปบอกคนเป็นพ่อให้ใจเย็นและลดปืนลง
“พ่อเข้าบ้านไปก่อนนะคะ” คุณพิทยา แม้จไม่อยากจะเข้าบ้านแต่ดูจากสายตาลูกสาวก็ได้แต่ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน
“เดี๋ยวหนูจะบอกทุกอย่างค่ะ” เมื่อเห็นคนเป็นพ่อเข้าบ้านไปแล้ว ร่างบางก็หันมามองคนตัวโตอีกครั้ง
“อยากตายหรือไง ทำไมพูดออกมาแบบนี้”
"ถ้าเกิดพ่อฉันยิงขึ้นมาจริง ๆ"
"ห่วงผมเหรอ" ตฤณภพ หันมามองคนในอ้อมแขน
"ไม่ ฉันกลัวพ่อติดคุก"
"ใจดำกับผัวจริง ๆ นะ"
"ใครเป็นผัวฉัน"
"เหรอ หรือพอจะได้ผัวใหม่ก็ลืมผัวเก่าเลยใช่ไหม" เพราะความปากไวทำให้คนตัวโตโพล่งออกไปเพราะคิดว่าคนตรงหน้าจะไม่ยอมล้มงานแต่ง ที่สำคัญแม้จะเพิ่งมีอะไรกันมาแต่ดูร่างบางก็ไม่ยีระแถมยังเงียบมาตลอดทางอีก
เพี้ยะ หน้าคมถึงกับสะบัดตามแรงตบ เพราะอะไรหลาย ๆ อย่างทำให้อารมณ์ของร่างบางถึงกับหลุดจนถึงขั้นลงมือตบคนตรงหน้าฉาดใหญ่
“เลวที่สุด” ร่างบางถึงกับโกรธจนตัวสั่น หน้าคมหันมามองอย่างช้า ๆ ทำเอามาริสาถึงกับผงะ
"เลวยังไง ฉันก็เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ"
"จำไว้สามีของเธอคือฉันคนนี้คนเดียว"
"เลว"
Guest
