ชายารองของอ๋องเย็นชา

พิธีแต่งงานที่ถูกจัดขึ้นอย่างสมพระเกียรติของชินอ๋องแห่งแคว้นจ้าว โม่หยางชินอ๋องไม่มีแม้แต่รอยยิ้มสักเพียงนิดแต้มบนใบหน้าซึ่งก็ไม่ได้ต่างจากเจ้าสาวเลยถึงจะมีผ้าแดงคลุมปิดทับแต่เสียงสะอื้นเล็กๆ ที่เล็ดลอดออกมาก็ยิ่งทำให้เจ้าบ่าวหงุดหงิดเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ 

“จะส่งเสียงอันน่าสมเพชนั่นทำไมกัน หากไม่อยากจะแต่งเจ้าก็ควรจะปฎิเสธมันซะ” โม่หยางยายามสะกดอารมณ์และกัดฟันพูดกับเจ้าสาวของตนที่ยังคงมีเสียงสะอื้นดังออกมาถึงภายนอกเกี้ยวสีแดงที่ตกแต่งอย่างหรูหราจนทำให้เขาเคืองไปถึงชายารักที่จัดงานแต่งยิ่งใหญ่เกินความจำเป็น ก็แค่แต่งชายารองมันจะอะไรกันนักกันหนานะ 

ทันทีที่ได้ยินเสียงของบุรุษผู้นั้นกล่าวโทษให้นาง หลินหลานที่กำลังอยู่ในความโศกเศร้าถึงกับสติขาดผึงขึ้นมาทันทีจนเผลอตอบโต้กลับออกไปโดยไม่ได้คำนึงถึงฐานะของตัวเองหรือเขาผู้นั้นแม้แต่น้อย 

“แล้วท่านล่ะ ทำไมถึงไม่ปฎิเสธนางไปเล่า” 

ฮึ ใช่ว่าเขาไม่อยากจะปฏิเสธเสียเมื่อไหร่ แต่เพราะไม่อาจจะขัดนางอันเป็นที่รักได้เท่านั้นหรอกนะ จึงต้องจำใจแต่งชายารองเข้าวังอ๋องอยู่นี่ไง 

ทักทายนักอ่าน 

สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารักไร้ต์มีนามปากกาว่า Pai Lin Lin จะเรียกว่าไป๋ก็ได้ค่ะ บางท่านอาจจะเคยอ่านเรื่องที่ผ่านมาของไรต์มาบ้างแล้ว เราสามารถเข้ามาคุยและทักทายกันได้นะคะ ไรต์ใจดีมากๆ ค่ะ ขอบคุณที่สนับสนุนนักเขียนคนนี้ตลอดมาค่ะ 

ไป๋ขอให้รี้ดทุกท่านมีเงินมีทองและมีสุขภาพแข็งแรงสืบไปค่ะ 

ขอบคุณมากๆ ค่ะ 

Thank you verymuch for your kind support  

谢谢你 

นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 

ห้ามทำซ้ำ ดัดแปลง หรือเผยแพร่ต่อสาธารณะชนโดยไม่ได้รับอนุญาต หากไม่แล้วจะมีโทษทั้งจำและปรับ และจะดำเนินคดีตามกฎหมายสูงสุด