ตัวอย่าง
"คุณณพเอยเจ็บนะคะ!"คนตัวเล็กร้องเจ็บออกมาเมื่อจู่ๆ เจ้าของร่างกำยำก็มากระชากเรียวแขนทันทีที่เธอเดินเข้ามาในห้องนอนแห่งนี้
"ไปไหนมาเอย?"น้ำเสียงดุดันถามพร้อมจับจ้องใบหน้าหวานอย่างไม่พอใจ เขาสั่งเธอไว้ว่าไง ว่าอย่าไปไหนมาไหนกับไอ้ผู้ชายคนนั้นอีกแต่เธอก็ไม่ฟังท้าทายเขาจนได้
"ปล่อยเอยก่อนค่ะ เอยเจ็บ!"
"ตอบฉันมาเดี๋ยวนี้!"
"เอยไปหางานทำถ้าได้ยินคำตอบแล้วก็ปล่อยเอยสักที เอยเจ็บ!"คำตอบของณัชชาทำเอาชายหนุ่มยิ้มเย้ยหยันออกมา สายตาที่มองมานั้นทำให้หญิงสาวหวาดหวั่นไม่น้อย
"ทำไมห๊ะที่ได้จากครอบครัวฉันไปยังไม่พออีกเหรอ ถึงได้ไปหางานทำแล้วงานแบบไหนกันล่ะที่ไปทำมาถึงกลับบ้านค่ำขนาดนี้!"สายตาดูถูกดูแคลนของณพวัฒน์ทำเอาหญิงสาวนึกไม่พอใจ ตลอดเวลาที่ถูกยัดเหยียดให้มาแต่งงานกับผู้ชายคนนี้ไม่เคยมีสักครั้งเลยที่เขาจะพูดจาดีๆ กับเธอบ้าง
"ต่อให้เอยอธิบายคุณณพก็คงไม่ฟังเพราะฉะนั้นเอยจะไม่พูดอีก ในเมื่อคุณณพโกรธเกลียดเอยมากขนาดนี้ก็ควรต่างคนต่างอยู่นะคะไม่ใช่หาเรื่องมาทะเลาะกับเอยทุกวันแบบนี้ เอยก็เหนื่อยเป็น!"
"หึ! ปากเก่งนักนะฉันเคยบอกเธอว่าไงหืม หรือต้องให้ย้ำว่าไม่ควรมาตีฝีปากกับฉัน ห่างมือไปนานชักเริ่มผยองแล้วสินะสงสัยคงต้องตอกย้ำบ่อยๆ ว่าเธอเป็นใครแล้วฉันเป็นใคร!"
"กรี๊ด อย่านะคะคุณณพ อย่าทำแบบนี้กับเอยนะ!"