กลีบกุหลาบ อาจโรยบนเส้นทางชีวิตบางคน...บางคนก็หนาม
วาด...ผู้หญิงธรรมดาที่ชอบเดินเท้าเปล่าบนผืนทราย รอยเท้าสุดท้ายบนรอยทรายแม้ไม่บอกทิศทาง แม้คงอยู่รึซ้ำรอยใคร ไม่รับรู้ หวังเพียงไม่หวนรอยเดิม บนทางทรายที่เหมือนนุ่มเท้าแต่กลับบาดใจ เส้นทางไม่อาจบอกจุดหมายถ้าไม่ก้าวต่อ พร้อมทิ้งรอยฟ้องปลายทางที่ไหน หมดแรงรอยใด หากย้อนมองรอยจะเห็นก้าวย่างแปรปรวน รอยค่อยๆ จางหายไล่หลังก้าวที่หยัดยืน ยังต้องก้าวต่อไป หากล้มหมดแรง จะไม่เพียงแค่รอยเท้าเท่านั้นที่จางหาย
ผู้หญิงธรรมดา...บนเส้นทางธรรมดา จะไปได้ไกลสักแค่ไหนในเมื่อหนทางของเธอคู่ขนานกับความรัก ไม่ว่าจุดหมายคือทางออกหรือหนีตัวเอง ไม่มากเลยที่ขอไม่น้อยที่ทานทน ประคองใจเท่าทันฉากชีวิตแสนเย้ายวนราวภาพนาฏกรรมรัญจวน อดีตล่อลวงทิ่มแทงทวงถามไม่ยอมให้ลืม ทางเลือกไม่ธรรมดาเท่าที่ผู้หญิงจะคิดฝันรอเติมเต็มแค่กุมกำไว้ในมือ รึเพราะแค่ผู้หญิง ไม่ใช่นางฟ้ารึแม่มด ธรรมดาโลกร้ายกับเธอนัก หัวใจเป็นไส้ศึก กายยอมเป็นเฉลย เขี้ยวเล็บกัดลิ้นข่วนเนื้อแห่งตน อะไรก็แลก ก็ที่รุกรานเธอ คือ...
รัก...รักอย่างผู้หญิงธรรมดาจะรัก หลอกตัวเองโกงหัวใจแล้วแสร้งลืม ชีวิตที่หวังว่าเริ่มดีมีสีสันแล้วจบสวย กลับชันสูงดำดิ่งไร้ปลายทาง ทว่ารัญจวนระหว่างทางทรมานนะสิ ช่าง...เย้ายวน เสียดแทง ตราตรึง
รอยเท้าธรรมดารอยหนึ่ง อาจมีมากกว่าเรื่องเล่า...ในรอยทราย
ไม้เรียว
เมษายน 2555
Guest
