เขา...คือผู้ชายคนแรกที่ได้ก้าวล่วงเส้นพรหมจรรย์เด็กสาววัยแรกแย้ม
ส่วนเธอ...คือผู้หญิงที่พยายามลืมเรื่องราวเก่าๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมา
เขาให้สัญญาไว้ว่าจะมาขอหมั้นไว้ก่อนที่จะเรียนจบ แต่นับจากที่เขาพูดคำนั้น เธอก็ไม่เคยได้เจอเขาอีกเลย เขาทิ้งเธอไว้กับคำติฉินนินทาของชาวบ้านได้อย่างใจร้ายที่สุด
เวลาผ่านมาจวบจน 8 ปี วันนี้เขากลับมาอีกครั้ง ในฐานะของรองประธานคนใหม่ในบริษัทที่เธอทำงานอยู่ และพยายามทวงคืนคำสัญญาที่ว่าจะแต่งงานกัน แถมยังหาทางยัดเยียดความเป็น 'สามี' ให้กับเธออีกครั้ง
เธอคิดว่าเธอโกรธเกลียดเขา ที่ใช้อำนาจบงการเธออยู่เรื่อย แต่เธอเองก็ยังคิดถึงสัมผัสวาบหวามในสมัยที่เป็นเด็กสาวกับเขาคนนี้
การกลับมาของเขา ทำให้หัวใจที่เคยคิดว่าลืมเขาไปแล้ว ก็กลับเริ่มหวั่นไหว ความสัมพันธ์สีเทาที่เปรียบเสมือนโซ่ตรวนค้างคาอยู่ในดวงใจ การจะปลดล็อคมันให้หลุดได้ เขาอาจต้องหาทางดึงเธอให้กลับมาเป็น 'ภรรยา' เขาอีกสักหน
-----------------------------------------------------------------------------------------
-- ตัวอย่างจากเนื้อเรื่อง --
“บอสมีเรื่องงานจะคุยกับดิฉันหรือไม่คะ หากไม่มี ดิฉันขอตัวออกไปทำงานก่อน ออเดอร์ลูกค้าเข้ามาเยอะมากค่ะ” เธอบอกกล่าว มิใช่การขออนุญาต ร่างเล็กลุกขึ้นหมุนตัวจะเดินไปยังประตู แต่เมื่อมือได้แตะลูกบิด ร่างสูงใหญ่ก็เดินเข้ามากอดรัดเธอไว้จากด้านหลัง
“อย่าทำตัวห่างเหินกับพี่อย่างนี้สิครับ”
“ปล่อยค่ะ บอสจะทำอะไร นี่ห้องทำงานนะคะ” ถึงมันจะสีมืดสนิทไม่มีใครสามารถมองเห็นได้ แต่ใช่ว่าเธอจะไม่อาย
“แล้วไง" ชายหนุ่มก้มหน้าลงมาใกล้พวงแก้มชมพูระเรื่อของหญิงสาว ใกล้จนเธอได้ยินเสียงลมหายใจของเขา
“ก็มันห้องทำงานไงคะ!” กุลธาดาขึ้นเสียงเล็กน้อย คล้ายจะลืมไปว่าในเวลานี้เขาคือเจ้านาย
“ทำไมเดี๋ยวนี้ตะคอกใส่พี่ ไปเอานิสัยไม่น่ารักแบบนี้มาจากไหน” รองประธานที่ยังไม่ทิ้งนิสัยเอาแต่ใจจับร่างเล็กให้หันไปเผชิญหน้า หวังจะได้เห็นแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความคิดถึงและห่วงใยเช่นในก่อนหน้านี้ หากสิ่งที่เห็นกลับเป็นแววตามุ่งมั่นจริงจัง และออกคำสั่งอยู่กลายๆ ว่าให้เขาปล่อย...
“ดิฉันไม่ใช่เด็กคนเดิมที่คุณจะรังแกได้เหมือนในวันนั้นแล้วนะคะ”
“รังแก? พี่เคยรังแกน้องด้วยเหรอ”
“เคยสิคะ ก็...วันนั้น...” วันนั้นของเธอคือเมื่อ 8 ปีก่อน คิดไปแล้วก็หน้าแดงซ่าน แต่จำต้องหักใจผลักอกเขาออกห่าง
อย่าตื่นเต้นสิ วันนี้ไม่เหมือนวันนั้นสักหน่อย!
Guest
