ใครบางคนที่รักมากที่สุด ..
ใครบางคนที่ถูกทิ้งไว้เบื้องหลัง..
ใครบางคนที่พยายามเฝ้าดูแลเสมอมา..
ใครคนนั้น...จะไม่หายไปใช่ไหม?
แสงสีแดงสว่างแสบตาของมังกรที่สาดส่องลงมาบนตัวของเด็กน้อยตัวเล็กๆในชุดสีน้ำตาลหม่นไร้การแต่งแต้มสีสันใด ดวงตาสีฟ้าใต้หน้ากากทอประกายสดใสและสงสัยใคร่รู้ ก่อนที่ตัวของเขาจะเอื้อมมือเข้าหามังกรตัวนั้น ร่างของเขาก็ถูกใครบางคนดึงออกมาจากจุดที่เขายืนอยู่
โฮ้กกกก
เสียงคำรามก้องของมังกรสีดำก่อนที่มันจะพุ่งเข้าใส่จุดที่เขาเคยยืนอยู่เมื่อสักครู่ ทำให้ตัวเขาได้เขาใจในอะไรบางอย่าง
เขาถูกใครบางคนช่วยเอาไว้
เด็กน้อยเงยหน้ามองสบกับบุคคลร่างสูงด้วยความสนใจใคร่รู้และมีความหลงใหลปะปนอยู่เล็กน้อย
"มันอันตราย ระวังด้วยสิ"
เสียงทุ้มดูมีเสน่ห์ไม่เท่ากับการที่เขาชะงักนิ่งเมื่อสังเกตุได้ถึงบางอย่าง ถึงแม้ว่าจะไม่มากนักแต่ระดับเสียงนี้ยังอยู่ในโทนของผู้หญิง ใช่ อีกฝ่ายที่ช่วยเขาเอาไว้เป็นผู้หญิงที่แต่งตัวเหมือนผู้ชายราวกับแกะ
"ขอบคุณนะฮะ"
เด็กน้อยพูดด้วยน้ำเสียงอันสดใส แม้จะยิ้มอยู่ภายใต้หน้ากากแต่ตัวเขารู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่มีทางที่จะมองเห็นมัน
"...."
หญิงสาวสูงแปลกตาไม่ได้ตอบตัวเขา เพียงอุ้มเขามาวางอยู่ที่จุดปลอดภัยใกล้ทางออกจากเส้นทางสีเขียวขจีแสนอันตรายนี่เท่านั้น ก่อนที่เธอจะส่งสายตาเชิงไล่ให้เขาออกไปข้างนอกนั้น
"ขอรู้ชื่อได้ไหมฮะ?"
เขาไม่ได้ออกไป แต่กลับเอ่ยถามด้วยความสงสัยและต้องการคำตอบที่ชัดเจน อีกฝ่ายชะงักเลยน้อยก่อนจะเหลือบสายตามามองที่ตัวเขาอย่างเอือมระอาก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อคิดว่าตัวเขาคงไม่ยอมที่จะหลบหนีไปแน่ๆถ้าตัวเองไม่ตอบออกมา
"เมเบล"
ชื่อน่ารักจัง...
ดวงตาสีฟ้าทอประกายแวววาวก่อนที่ตัวเขาจะพยักหน้าอย่างเข้าใจแล้วหันเดินไปทางที่อีกฝ่ายเคยบอกก่อนหน้านี้ โดยไม่ลืมหันมาโบกมือลาหญิงสาวคนนั้นอีกด้วย
"แล้วเจอกันใหม่นะฮะพี่สาว"
หญิงสาวหยุดนิ่งไปสักพักไม่คิดว่าตะมีคนดูออกด้วยซ้ำว่าตัวเองนั้นเป็นสตรี ก่อนเธอจะหันหลังไปอย่างไม่ใส่ใจและกลับไปจุดที่เธอเคยไปอีกครั้ง
โดยที่เด็กหนุ่มก็ยังคงไม่ลืมเมเบลที่เคยช่วยชีวิตและทำให้ตัวเขารู้จักคำว่ารักนั้นครั้งแรกอีกด้วย...
....รักที่ไม่สมหวังน่ะนะ...