โปรยปราย...
“มานี่สิ ไปยืนทำตัวลีบอะไรอยู่ตรงนั้น มาใกล้ ๆ” เสียงเข้มเอ่ยเรียก
“ค่ะ” มนตราขยับขาเข้าไปใกล้อีก แต่ยังรักษาระยะห่างกับคนที่นั่งเรียกอยู่ริมขอบเตียงเกือบ 2 เมตร สายตาที่มองมาเหมือนจะกลืนกินเธอทั้งตัว ทำให้คนถูกมองรู้สึกไม่วางใจ
“ห้าปีที่ฉันไม่ได้มาหา เธอขัดคำสั่งฉันหรือเปล่า”
‘ห้ามเธอไปเอากับใครเด็ดขาดระหว่างที่ฉันไม่อยู่ ถ้าฉันรู้ว่าเธอขัดคำสั่งฉัน เธอคงรู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับน้องสาวเธอ’ มนตรานึกถึงคำสั่งของเขาแล้วรีบส่ายหัว
“เข้ามานี่ มาทำหน้าที่เมียน้อยคอยเอาอกเอาใจผัวรักได้แล้ว แม่เธอไม่สอนหรือไงวิชาเมียน้อยที่ใช้มัดใจผัว ทำตัวจืดชืดซะไม่มี ผัวกลับมาแทนที่จะรีบเข้ามาพะเน้าพะนอเอาอกเอาใจ”
อุตส่าห์ดีใจที่ได้เจอ แต่พอได้ยินคำพูดคำจาของเขาแล้วก็นึกหมั่นไส้ขึ้นมาแทน หาเมียหลวงให้ได้ก่อนเถอะ ค่อยมาเรียกเธอว่าเมียน้อย
มนตรานึกขัดใจทุกครั้งกับสรรพนามที่เขาใช้เรียกแทนชื่อเธอ จะกี่ปีผ่านไปสำหรับเขา...เธอก็คงเป็นได้แค่นั้น และ ‘ฌ็อง เลอมาร์’ ก็คงเป็นผู้ชายคนเดียวในโลกใบนี้ที่มีเมียน้อยก่อนเมียหลวง
“คุณฌ็องเรียกฉันมาต้องการอะไรคะ” มนตราปรับโหมดอารมณ์ใหม่ ในเมื่อเขาไม่ได้เคอะเขินที่เจอเธอแล้วเธอจะไปรู้สึกอย่างนั้นทำไมกัน
“เล้าโลมหน่อย ไม่มีอารมณ์ ยิ่งเห็นหน้าเธอยิ่งไปกันใหญ่”
“ถ้าไม่มีอารมณ์ก็พักก่อนไหมคะ เพิ่งกลับมาเหนื่อย ๆ” มนตรานึกหมั่นไส้ในคำตอบของเขาอยู่ไม่น้อย หน้าตาเธอมันยังไงเหรอ ?
“อยากปลดปล่อย อยากผ่อนคลาย อยากเช็กด้วยว่าเธอขัดคำสั่งฉันหรือเปล่า มาทำให้มีอารมณ์หน่อย”
“ถ้าไม่ไหววันหลังก็ได้ไหมคะ การที่คุณรู้วันนี้หรือพรุ่งนี้ว่าฉันขัดหรือไม่ขัดคำสั่งคุณ แล้วมันจะต่างกันยังไงคะ คุณจะทำอะไรได้ในเมื่อมันผ่านมาแล้ว ฉันไม่ได้มานอนเอากับใครต่อหน้าคุณตอนนี้สักหน่อย”
“มนตรา !” เสียงเข้มตวาดจนเธอต้องหยุดชะงัก ไม่ใช่เพราะกลัว แต่นี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่รู้จักกันมากระมังที่ฌ็องเรียกชื่อเธอ
“ทำไมไม่เรียกว่าเมียน้อยล่ะคะ”
“หยุดยอกย้อน แล้วมาทำตามที่ฉันสั่งเดี๋ยวนี้”
************
“มะ ไม่ อย่าทำ ฉันท้องอยู่...” แม้จะอยู่ในอาการงัวเงียไม่เต็มตื่น แต่เธอก็พยายามจะเตือนสติเขา
“เบา ๆ ฉันจะระวัง”
************
Guest
