โปรย ด้วยรักปักใจ
หลังจากจูบนั้นในคืนที่เขาเมามายขาดสติ ความรู้สึกที่มีต่อเขาก็เปลี่ยนไป
จะทำอย่างไรเมื่อหลานไม่จริงอย่างเธอ ไม่สามารถกลับไปคิดกับเขาแค่อาได้อีก
****
“อย่าปากเก่งกับอา อาไม่ชอบ...”
“เกลวไม่เก่งแต่ปากแน่ เกลวไปตอนนี้เลยก็ได้” คนน้อยใจเดินโซเซลงบันไดมาอย่างเด็ดเดี่ยว ผลักคนที่ยืนขวางทางอยู่ให้หลบ
“เกลว กลับมาเดี๋ยวนี้นะ จะไปไหนฮะ” ขายาวก้าวตามแค่สองก้าวก็คว้าแขนเธอกลับเข้ามากักขังไว้ในอ้อมกอดได้
“ไปไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่ที่นี่ ที่ที่ไม่ต้องเห็นหน้าอาเบย์อีก ปล่อยเกลว ปล่อยนะ” ร่างเล็กดิ้นรน คนกอดก็ยิ่งรัดแน่น เหมือนดิ้นอยู่ในกรงเหล็กที่ยิ่งขยับยิ่งรัดรึง
“ไม่ปล่อยจนกว่าจะรับปากว่าจะไม่ทำตัวให้เป็นห่วงแบบนี้อีก” เสียงคนเกรี้ยวโกรธเมื่อครู่นุ่มนวลขึ้น ร่างนุ่มนิ่มที่ได้สัมผัสกำลังทำให้หัวใจเขาเต้นแรง เลือดลมในกายก็วิ่งพล่านร้อนผ่าว กลิ่นกายของเธอเมื่อคืนยังติดตรึงที่ปลายจมูกเขาทั้งวัน ยิ่งได้ใกล้ก็ยิ่งอยากใกล้ ยิ่งได้สัมผัสก็ยิ่งไม่อยากหยุด
“ให้พี่เล็กไปดูแลเกลวแล้วไม่ใช่เหรอ ในเมื่อไว้ใจกันนัก แล้วจะมาห่วงทำไม” เขาไม่ได้บอกให้กรกฎไปดูแลเธอ แต่กระนั้นก็ไม่ใช่เวลาจะปฏิเสธตอนนี้
“ถึงอาจะไว้ใจไอ้เล็กแค่ไหน เกลวก็ไม่ควรทำตัวเหลวใหลแบบนี้ ควรรู้จักระวังตัวเองด้วย จะปล่อยปะละเลยเมามายแบบนี้ไม่ได้ ถ้าพลาดมาเกลวเองนั่นแหละจะเสียใจ” คนเป็นห่วงพยายามจะให้เหตุผลกับคนเมา แต่ถ้อยคำที่สาดกลับมาทำเอาตาคมวาวโรจน์
“เกลวไม่เสียใจอะไรทั้งนั้น เกลวจะเป็นของเกลวแบบนี้ อาเบย์อย่ามายุ่ง ปล่อยเกลวเดี๋ยวนี้”
“ลองไหมละ”
“ลองอะไร”
“ลองว่าถ้าพลาดแล้วจะเสียใจหรือเปล่า”
*********
จะทำอย่างไรเมื่อหลานไม่จริงอย่างเธอ ไม่สามารถกลับไปคิดกับเขาแค่อาได้อีก
*****...
Guest
