อุบัติรักเพลิงแค้น

 เอี๊ยดดดดด..ปั้งงงง 

เสียงรถหรูเบรกถลาชนกับอะไรบางอย่างเข้าอย่างจังเด็กชายวัยสิบห้าที่พึ่งจะข้ามถนนมาซื้อของให้คนเป็นแม่หันหลังกลับมองดูตามเสียงดังสนั่น 

ดวงตาคมสีฟ้าของเด็กชายลูกครึ่งวัยสิบสี่ย่างสิบห้าไหวระริกอ้าปากค้างตัวชาวาบเมื่อเห็นรถเข็นข้าวแกงของคนเป็นแม่เละอัดกับรถหรูราคาแพงเมื่อได้สติเขาจึงรีบวิ่งกลับไปดูด้วยความรวดเร็วและก็ได้พบว่าคนเป็นแม่นั้นได้นอนสลบไสลอยู่บนกองเลือดไม่ไกลจากร้านที่พังยับแขนขาบิดเบี้ยวไม่ได้รูป 

“ม..แม่ค้าบบบบบ..แม่ค้าบบบบบบบบ...ฮือๆๆๆๆ” 

ขาแกร่งอ่อนยวบข้างๆร่างที่ไร้สติมือไม้สั่นน้ำตาเอ่อล้นทำให้ตอนนี้มองภาพอะไรไม่ชัดตะโกนร้องเรียกแม่เสียงฝาดสะอื้นหวังว่าแม่จะมีสติตื่นขึ้นมาแต่ไม่เลย 

ไม่นานเขาก็ต้องมายืนอยู่หน้าเมรุในวัดแห่งหนึ่งด้วยความเศร้าใจที่คนเป็นแม่จากไปกะทันหัน 

ปึ้กกกก 

เงินสดหนึ่งล้านวางกองตรงหน้าเด็กชายลูกครึ่งที่สวมชุดดำใบหน้าแปะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตาเพราะยังทำใจไม่ได้เรื่องแม่ 

“เงินสดล้านนึงถือว่าเป็นการชดเชยชีวิตแม่นายก็แล้วกัน..นี่ก็น่าจะมากกว่าแม่นายหาได้ทั้งชีวิตละมั้ง”  

คำพูดห้วนๆผสมกับรอยยิ้มอ่อนของนักธุรกิจหนุ่มที่ขับรถชนแม่ของเขาที่ดูจะไม่มีอะไรแต่มันเป็นเหมือนคมมีดที่บาดลึกจิตใจของเด็กชายคนนี้ลึกจนไม่สามารถรักษาหายได้ก่อนที่เขาจะเดินออกไป 

เด็กชายมองกองเงินตรงหน้าด้วยน้ำตาก่อนที่จะมองตามหลังนักธุรกิจหนุ่มที่อุ้มลูกสาวตัวจ้ำม่ำหัวร่อต่อกระซิกกับลูกอย่างอารมณ์ดีด้วยความเคียดแค้น 

หากกฎหมายเอาผิดอะไรคนแบบนี้ไม่ได้เขาก็จะทำตัวเป็นศาลเตี้ยเสียเองไม่ว่ากี่สิบปีเขาก็จะทำให้คนที่ทำกับแม่ของเขาลิ้มรสความสูญเสียด้วยน้ำมือเขาดูบ้าง 

.............................................................. 

ชื่อคนสถานที่หรือสิ่งที่อยู่ในนิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากจินตนาการไม่ได้มีเจตนาอ้างอิงถึงใครหรือสิ่งใด 

เนื้อหาบางตอนอาจค่อนข้างมีการบังคับขู่เข็ญกันเล็กน้อยย้ำว่าไรท์ไม่สนับสนุนความรุนแรงทุกอย่างคือจินตนาการแต่ยังอยู่ในโหมดของความโรมานซ์หากใครรับแนวนี้ไม่ได้ขอให้ผ่านนะคะไม่ดราม่าเพราะสิ่งที่เขียนขึ้นคือนิยายค่ะ...