ความรักบนความแตกต่าง ระหว่างลูกชาย ‘มหาเศรษฐี’ กับลูกสาว ‘คนรับใช้’
ถึงแม้จะเลิกรากันไป แต่พวกเขาหลีกหนีกันไม่พ้น เพราะพวกเขาได้ฝากหัวใจไว้กับอีกคนเมื่อ 9 ปีก่อน
พวกเขาจึงกลับมารักกันอีกครั้งในวันที่เติบโต แต่เพราะชาติกำเนิดของ ‘พิยดา’ ต้อยต่ำ
จะวันนี้ หรือวันไหน ‘ความรัก’ จึงเป็นได้แค่ ‘ความลับ’ และนับถอยหลังรอวันเลิกรา
.
“น้อยใจหรือเปล่า ที่พี่ไม่ให้พิมบอกใครเรื่องของเรา”
“พิมจะน้อยใจได้ยังไง ในเมื่อพิมรู้ดีว่าพิมเป็นใคร”
“พี่ไม่ได้รังเกียจพิม แต่พวกเรายังเด็กเกินไป แล้วคุณพ่อคุณแม่ก็อยากให้พี่ไปเรียนต่อ”
“พี่รัน... จะไปเรียนต่อที่ไหน เมื่อไหร่คะ”
“อังกฤษ เร็วๆ นี้ พี่อาจจะไม่ได้อยู่ข้างพิม แต่พี่สัญญา วันที่เราโตมากกว่านี้ พี่จะบอกทุกคนว่าเราคบกัน”
“วันที่เราโตมากกว่านี้ มันอีกกี่ปีเหรอคะ”
เด็กสาวแสนเศร้า ต้องการรู้เวลาแน่ชัดเพื่อเลี้ยงหัวใจให้อดทน แค่คิดว่าจะไม่มีเขา อวัยวะภายในกายก็บีบรัดเจียนตาย
“พี่… ไม่รู้ อาจจะห้าปีหรือหกปี พิมจะรอพี่ไหวหรือเปล่า”
“หกปีต่อจากนี้ วันที่พิมโตมากพอ ถ้าพิมรักและรอพี่รันคนเดียว พี่รันจะรักและรอพิมคนเดียวเหมือนกันหรือเปล่า”
รอด้วยความหวังว่าจะได้รับคำตอบที่อยากได้ยิน เขากลับมีสีหน้ากังวล ตอบคำถามนั้นด้วยการลุกขึ้นจากเตียง
ความไม่เดียงสาหรือความคิดน้อยไม่ทราบ ผลักดันเด็กสาวให้เข้าไปกอดเขาที่แผ่นหลัง อ้อนวอนคนหมดใจให้อยู่ต่อ ยอมหมดทุกอย่าง โดยไม่รู้ว่าจะกลายเป็นตราบาปติดค้างในใจมานานหลายปี
.
Guest
