"ฮึก นะ นายพาฉันไปไหน"
"เดี๋ยวเธอก็รู้!!"
"ฉันขอร้อง ปะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ฮึก"
"หึ เธออย่าขอร้องในสิ่งที่ฉันให้เธอไม่ได้ดีกว่า"
ชายหนุ่มขับรถพาหญิงออกมาด้วยความเร็ว เเละใช้ผ้าหนาคลุมหน้าเธอไว้เพื่อไม่ให้เธอเห็นเส้นทางของเค้า
ส่วนมือเเละเท้าเค้าก็ใช้เชือกไนลอนเส้นเเข็งมัดเธอไว้แน่นจนเริ่มเป็นรอยแดงเพราะเชือกบาดผิวขาวๆบอบบางของเธอ
พลึ่บ! ตุบ! เค้าเหวี่ยงเธอลงพื้นอย่างไม่ใยดี ในห้องเก็บของที่แทบไม่มีที่เดินและอากาศหายใจ
"ฮึก อึก ฉันไปทำอะไรให้นาย อึก ทำไมต้องทำกับฉันนี้ด้วย ฮื่อออ"
"คนเลวอย่างเธอคงจะจำความผิดของตัวไม่ได้สินะ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจะทบทวนให้"
เค้าเดินเข้าไปหาเธอที่นั่งกอดเข่าร้องไห้ด้วยความหวาดกลัวด้วยสายตาน่ากลัวและเลือดเย็น
"อึก ฮื่อออ ยะ อย่านะ ฉันกลัวแล้ว ฮึก นะ นาย อย่าทำอะไรฉันเลย ฮึก ฮื่อออ"
"ไม่ต้องกลัวไปหรอก ฉันยังไม่ฆ่าเธอตอนนี้หรอก หึ!!"
"ฮึก ฮะ ฮื่ออออ"
"หยุดร้องไห้เเล้ว เสียงคร่ำครวญของเธอมันห่ารำคาญ รู้ตัวไหม ห๊ะ!!"
เค้ากระชากหัวจิกผมเธอเต็มกำมืออย่างแรงจนเธอลุกขึ้นเเละเซถลาไปชนอกแกร่งของเค้า
"อะ โอ๊ยยยย ฉะ ฉันเจ็บ ปะ ปล่อยนะ อึกๆ!!"
"ไม่ต้องมาแกล้งแสดง ฉันไม่เห็นใจคนอย่างเธอหรอก!"
เค้ามองร่างบางที่มีอาการชักเกร็งแปลกอยู่ต่อหน้าเค้า แต่เค้ากลับคิดว่ามันการแสดงของเธอที่จะหลอกล่อให้เค้าตายใจ
เพียงเพราะเธอเป็นหมอ เค้าจึงคิดว่าเธอไม่มีทางป่วยแบบนี้แน่นอน นอกจากว่านี่คือการแสดงตบตาของเธอเท่านั้น
"อะ อึกๆ เฮือก!!" พลึ่บบบบ!!
"เห้ยเธอ!! อย่ามาล้อเล่นนะ!"
"........"
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
Guest
