คำโปรย
“พี่ทีม”
ร่างโปร่งถามพร้อมจ้องหน้าคิวอย่างเอาเรื่อง
“พี่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตผมทำไม พี่ต้องการอะไรกันแน่ ตอบมา”
ทีมเอียงคอเล็กน้อยพร้อมคลี่ยิ้มอ่อนๆ
“แล้วการที่คนคนหนึ่งเข้าไปวุ่นวายกับใครสักคน นายคิดว่าเพราะอะไรละ”
“ผมถาม ไม่ใช่ให้พี่มาย้อนถามผม”
“แต่ฉันอยากให้นายตอบคำถามฉันก่อน”
คิวชักหน้าตึงพลางกำหมัดแน่น
“ผมจะรู้เรอะว่าพี่ทำแบบนี้เพราะอะไร เพราะผมไม่ใช่พี่ถึงจะรู้ว่าพี่คิดยังไง”
“โอเค กูไม่กวนประสาทมึงก็ได้ กูตอบคำถามมึงก็ได้”
ทีมบีบแขนคิวแรงขึ้นอีกนิด ก่อนจะมองหน้าคิวด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“แต่หลังจากที่ฉันพานายออกจากตรงนี้ก่อนนะ”
ทีมพูดจบก็ลากแขนคิวเดินออกไป คิวพยายามขืนตัวสุดฤทธิ์
“พี่จะพาผมไปไหนเนี่ย ปล่อยผมนะ ปล่อย”
.........................................................
พลั่ก
โครม
ร่างเล็กดีดตัวออกจากอ้อมแขนของทีมที่กำลังกกกอดเขาอยู่ แล้วก็...ถีบทีมจนตกเตียง ทำให้เจ้าตัวตื่นทันที
“โอ๊ย เจ็บ ทำบ้าอะไรของมึง โอ๊ย เจ็บ”
ทีมลูบหัวตัวเองปอยๆ รู้สึกเจ็บไปทั้งตัว
“พี่ทีมมานอนเตียงเดียวกับผมได้ยังไง แล้วยังนอนกอดผมอีก ยี้ แขยง”
คิวเบ้ปากแล้วปัดไปที่แขนตนเองอย่างรังเกียจ
“นี่ ฉันไม่ใช่กิ้งกือ ไส้เดือนนะ ไม่ต้องแขยงฉันขนาดนี้ก็ได้”
“แล้วพี่มานอนเตียงเดียวกับผมได้ยังไง เล่ามาเดี๋ยวนี้เลยนะ”
ทีมถอนหายใจหนักๆ ออกมา
“นี่ ไอ้ปลาทองเอ๊ย ความจำนายนี่สั้นเนอะ จำเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ได้เลยเหรอ”
ทีมถามด้วยน้ำเสียงขุ่นเคืองนิดๆ
เอ๋ เหตุการณ์เมื่อคืน
คิวยกมือยีหัวตัวเองเบาๆ แล้วพยายามนึกแล้วก็นึก
“เฮ้ย จำได้แล้ว เมื่อคืนพี่มาให้ผมต้มมาม่าให้กิน ผมเข้าไปอาบน้ำ พอออกจาห้องน้ำก็เห็นพี่นอนเตียงผม”
“ก็จำได้นี่”
คิวถลึงตาจ้องหน้าทีมและเม้มปากแน่นอย่างเอาเรื่อง
“ผมไม่ได้อนุญาตให้พี่นอนเตียงผม พี่บุกรุก ละเมิดสิทธิส่วนบุคคล”
“ก็ฉันง่วงมาก”
“ง่วงก็ไปนอนห้องพี่สิ ขึ้นมานอนเตียงผมทำไม”
“ฉันง่วงมาก เดินกลับห้องไม่ไหว ก็เลยนอนบนเตียงนาย เตียงนายนุ่มมากทำให้ฉันเคลิ้มหลับสนิทไม่รู้ตัว”
ทีมสบตากับคิวที่ยืนทำหน้ามุ่ย
“ถ้ามึงไม่อยากให้กูนอนบนเตียงนาย ทำไมเมื่อคืนมึงไม่ปลุกกูละ”
ร่างสูงแกล้งถามยั่วโมโห
“ปลุกแล้ว ปลุกตั้งหลายรอบ แต่พี่ไม่ยอมตื่น”
“งั้นเหรอ ปลุกแล้วกูไม่ตื่นนี่เอง ขอโทษด้วยละกัน สงสัยหลับลึกไปหน่อย”
คิวกัดฟันแน่น กำหมัดแน่น
หลับลึกไปหน่อยนงั้นเหรอ คราวหน้าถ้าปลุกไม่ตื่นละก็ จะเอาน้ำมันราดแล้วจุดไฟเผาไปเลย
“ที่นอนของนายนุ่มจริงๆ ฉันชอบ”
“ชอบมากใช่มั้ย งั้นก็ย้ายมานอนด้วยกันเลยมั้ยฮะ”
ทีมยิ้มร้ายพอใจเมื่อได้ยิน
“เป็นความคิดที่ดี งั้นคืนนี้กูย้ายมานอนกับมังเลยละกัน”
“ผมประชดโว้ย ประชด”
Guest
