สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกคน
ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยน่ะค่ะ
ส่วนนิยายเก่าจะรีบปั่นให้หลีดเดอร์ผู้น่ารักที่รอติดตามอ่านเเบบด่วนๆไปเลย
"นี่ยัยเตี้ยหลบไปสิ เกะกะทางคนจะเดิน"
หนอยไอ้นี่ทางออกจะกว้าง เเถมยังว่าฉันไม่ใช่คนหรอถึงจะเดินไม่ได้ อย่างนี้ต้องสั่งสอนสักหน่อย
"โอ้ย ไอ้สูง พูดกับว่าตัวเองสูงมากอย่างนั้นเเหล่ะ ทางตั้งกว้างทำไมไม่เดินเลี่ยงไปหล่ะ"
ฮ่าๆๆๆเป็นไงคำด่าฉัน ไม่ได้ดีขนาดว่าถูกพูดใส่เเล้วไม่ตอบโต้น่ะเฟ้ย ผู้หญิงก็ทำได้เหมือนกัน
"ทำไม อยากเดินทางนี้มีปัญหาอะไรมั้ยฮ่ะ เด็กขนาดนี้ยังจะหนีออกจากบ้านมาเที่ยวอีกนิสัย"
หึๆ.....เด็กนี่น่ารักเป็นบ้าเลย เเต่ติดตรงที่ว่าหัวดื้อไปนิดนึง วันนี้ได้ผู้หญิงห้อยมาด้วยเเล้ว ถ้าไม่อย่างนั้นจะจับเด็กนี่เเหล่ะกลับไปด้วย จะฟัดให้ปากเจ๋อไปเลย
"ฉันไม่ใช่เด็กเเล้วน่ะ "
ฮึ้ยตาบ้าตัณหากลับ
"ปลายฟ้าค่ะ อย่าใส่ใจเลยค่ะ ไปกันเถอะ"
ไม่ทันที่นายคนนั้นจะได้พูดก็มีผู้หญิงที่เค้าควงมาด้วย พูดขัดก่อน ก่อนที่จะเดินจากไปโดยทิ้งคำพูดสุดท้ายไว้ให้หัวเสีย
"เเล้วเจอกันสาวน้อย เจอเมื่อไหร่จะจับทำเมียเลย"
ขึ้นเลยคำนี้ ไอ้.....^*%%*$^&%
"เดี๋ยวยังพูดไม่จบ คิดจะหนีหรอ.... ฝากไว้ก่อนเฮอะ"
ปลายฟ้า มาเวล เอดิสันด์ อายุ 25ปี
หนุ่มหล่อเจ้าสำราญหลีหญิงไปทั่ว ชอบจัดปาร์ตี้ ชอบควงสาวเเบบไม่ซ้ำหน้า เเถมยังมีดีกรี เป็นถึงเจ้าของกาสิโน เเละสถานบันเทิงในเครือเอดิสันด์ทั้งหมด ถึงชื่อจะดูเหมือนผู้หญิงเเต่ก็ไม่หญิงตามชื่อ ไม่ชอบให้คนท้าทาย อยากได้อะไรก็ต้องได้ บริหารงานเก่ง ฉลาด เเละมีความสามารถ ฐานะ เงินทอง ทุกอย่างมีครบ
ถึงเเม้จะกะล่อนปลิ้นปล่อน เจ้าชู้ ก็เถอะ
"มินจี ฉันสั่ง!!ให้!!หยุด!!เดี๋ยวนี้!!"
เธอทำเหมือนท้าทายผม เเล้วก็เดินต่อไปเรื่อยๆได้ทำเเบบนี้ใช่ไหม
"ไม่!!!หยุด!!"
หยุดให้โง่หรอ
"ได้....ไม่หยุดใช่ไหม งั้นทำเเบบเมื่อคืน...."
ฮ่าๆถ้ากล้าก็ทำสิ
"นี้ๆ.....ปล่อยน่ะเฟ้ย..มาอุ้มทำไม...."
ผมอุ้มคนตัวเล็กพาดใส่บ่าเเล้วรีบยัดขึ้นรถทันที ผู้หญิงอะไรตัวเล็กเท่านี้เอาเเรงมาจากไหนทุบตีเจ็บโคตรๆ
มินจี มิราภัคร เซียลาร์ อายุ22ปี
ผู้หญิงไซส์มินิ เป็นที่รักของทุกคน
นิสัยไม่ยอมคน ด่าเก่ง ดื้อ นักเลงนิดๆมีเเต่ขู่ไม่เคยทำจริง เเต่มารยาทดีรู้จักเคารพผู้ใหญ่ เรียบร้อย ฉลาด พูดเก่ง ใช้เงินเปลืองซื้อหมดทุกอย่างที่ขวางหน้า โดยเฉพาะของกินชอบต่อราคาอยู่เรื่อย การเเต่งตัวไม่น้อยหน้าใคร(นางเอกบ้าเเฟชั่นจร้าเรื่องนี้)
"นี่จะมองอีกนานไหม"
ถามไปเพราะรู้สึกว่าเค้ามองหน้านานเกินเเล้วมันอึดอัด
"เขินหรอ....ตัวเล็กก็เธอหน้า~~~~~"
ฉันเริ่มเอามือลูบใบหน้าตัวเองเเล้วว่ามันมีอะไรติด เเต่ก็ไม่มีอะไรติดอยู่หนิเท่าที่จับดู
"หน้าอะไรพูดให้มันดี ดี น่ะ ไม่งั้นสวยเเน่"
เเหม่ก็เธอมันน่าจับกด ทุกที่หน่ะสิ ถามได้
"ก็เธอ...มันน่าจับกดทุกที่หน่ะสิ ดูทำหน้าเข้า"
ในสมองคิดเป็นเรื่องเดียวรึไง
"นาย....มันจริงๆ เลย"
หมดคำพูดกับคนอย่าง คุณปลายฟ้าาาา
ยอมจริงๆ
โหวต
เม้นท์
ถูกใจ
ให้กำลังใจเค้าด้วยน่ะ(ถึงเเม้จะไม่ค่อยรู้เรื่อง55)
ทวงนิยายที่ช่องทางนี้เลยค่ะ ↓↓↓↓↓↓↓เข้ามาพูดคุยดันได้ตลอดๆน่ะค่ะ
Guest
