นอกเมืองที่ห่างไกลจากความศิวิไลซ์ ในผืนป่าที่เป็นปริศนาจากเมืองใหญ่
แหล่งที่อยู่ของเหล่าสัตว์วิเศษ เร้นลึกในป่าลับยากที่จะพบเห็น
"ฮัมมิงเบิร์ด" ตัวน้อยเพิ่งได้ตระหนักกับตนเองว่าอย่าได้กระทำอะไรที่จะทำให้ "นกฮูกราตรี" ผู้นำพาตัวเขาเข้ามายังป่าแห่งนี้ต้องโมโห อย่างเช่น การหลบหนีหรือการร้องขอความช่วยเหลือ
เพราะอะไรกัน?
ในเมื่อจับเขามาถึงรังเช่นนี้ มันย่อมชัดเจนแน่แล้วว่าจุดประสงค์นั่นคืออะไร
นกเล็กอ่อนแอเช่นเขา เมื่ออยู่ต่อหน้านักล่ายามราตรีแล้วมันก็เป็นได้แค่ "อาหาร" ไม่ใช่หรือไงกัน?
แล้วเพราะอะไรล่ะ?
ทำไมถึงได้กินเขาช้านัก?
.
.
.
"ฉันแค่ช่วยให้อิสระเธอออกจากกรงนั่น แต่ไม่ได้บอกว่า จะให้เธอเป็นอิสระจากฉันซะหน่อย"
"ม.. หมายความว่ายังไง.... จ... จะกินผมเหรอ.."
"กิน? ใช่แล้ว.... หึ ๆ" ร่างสูงกว่าหัวเราะในลำคอแล้วรวบฮัมมิ่งเบิร์ดตัวน้อยขึ้นบนบ่า "แต่ตัวเล็กขนาดนี้..."
"กินครั้งเดียวคงไม่อิ่มแน่ ๆ"
-Eli the Night Owl-
-Naib the Hummingbird-
_________________________________________________________________________
สวัสดีทุกท่านทั้งผู้ติดตามใหม่และเก่า หรือแม้กระทั่งคนที่หลงเข้ามาอ่าน
ผมคนเดิมเองครับ กลับมาลงเอาไว้ตามที่สัญญา
ขอสารภาพว่าที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาส่วนหนึ่งเพราะแก้แค้นเรื่องก่อนที่..... คู่นี้ไม่สมหวัง
และเรื่องภาพ
ภาพจาก https://www.reddit.com/r/IdentityV
"ขอบคุณที่ยังรักกันนะเคิ้บบบ"