"สิเน่หา เจ้าดวงใจ"
"ตัวของข้านี้ เป็นเพียงมนุษย์ต้อยต่ำ หาได้มีค่าพอที่จะร้องขอความสิ่งใดจากท่านไม่ แต่ถ้าหากทำได้... ข้า ก็จะขออยู่กับท่านต่อไป ตราบจนวาระสุดทายของข้าเอง"
ว่าด้วยเรื่องของ "จ้าวภุชคินทร์นาคราช" พญานาคสีทองที่ปกครองคุ้งน้ำแห่งทิศประจิม ซึ่งกำลังบันดาลภัยพิบัติอย่างบ้าครั่งทำลายล้างทุกสิ่งด้วยความเคืองเเค้น หลังเจ้าเมือง "ตปนียะ" นั้นเบี้ยงคำมั่นสัญญาที่เคยให้ไว้ในวัยเยาว์ ว่าถ้าหากจ้าวคุ้งน้ำทิศประจิมนั้นบันดาลให้ตนได้เป็นเจ้าเมืองและทำให้บ้านเมืองเจริญรุ่งเรืองได้ในอนาคตนั้น จะยกพระธิดาพระองค์เเรกให้เป็นอนุ แต่เมื่อเวลาผ่านไป กลับไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อท่านเจ้าเมืองนั้นห่วงลูกกลัวจะเป็นอันตราย จึงตัดสินใจผิดคำมั่นสัญญาที่เคยให้ไว้แล้วยกราชธิดาองค์เเรกให้ไปอภิเสกกับเเคว้นอื่น ส่งผลให้ชาวเมืองได้รับความเดือดร้อนจากความเห็นเเก่ตัวนี้
เมื่อถึงคราวที่บ้านเมืองใกล้จะล่มเต็มที ก็ได้มีชายชราผู้หนึ่งปรากฏตัวขึ้นและออกอุบายว่า... ให้ท่านเจ้าเมืองสั่งให้เหล่าทหารไสเสลี่ยงทองคำเข้าป่าไปทางทิศตะวันออกเป็นเวลาเจ็ดวันเจ็ดคืน และถ้าหากครบเจ็ดวันที่ไหน ให้หยุดและรับคนเเรกที่พบกลับวังและส่งให้เป็นเครื่องสังเวยเเก่จ้าวคุ้งน้ำทิศประจิมเสีย บัดนั้นบ้านเมืองจะกลับสู่ความสงบสุข คราเเรกนั้น เจ้าเมืองก็ไม่ได้ใส่ใจนัก แต่เมื่อได้ลองพินิจเเล้วก็ไม่ได้เสียหายอะไร จึงได้รับสั่งให้ทหารออกตามหาคนผู้นั้นตามคำบอกเล่าของชายเฒ่า เพราะไร้ทางออกเต็มที
Guest
